અર્વાચીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/`સરોદ' `ગાફિલ' મનુભાઈ ત્રિવેદી /અમથા અમથા: Difference between revisions

From Ekatra Wiki
Jump to navigation Jump to search
(Created page with "<poem> અમથા અમથા અડ્યા {{space}}કે અમને રણઝણ મીણા ચડ્યા. એક ખૂણામાં પડી રહેલ...")
 
No edit summary
Line 1: Line 1:
{{SetTitle}}
{{Heading|અમથા અમથા|`સરોદ' `ગાફિલ' મનુભાઈ ત્રિવેદી}}
<poem>
<poem>
અમથા અમથા અડ્યા
અમથા અમથા અડ્યા

Revision as of 10:14, 10 July 2021


અમથા અમથા

`સરોદ' `ગાફિલ' મનુભાઈ ત્રિવેદી

અમથા અમથા અડ્યા
         કે અમને રણઝણ મીણા ચડ્યા.
એક ખૂણામાં પડી રહેલા
         હતા અમે તંબૂર;
ખટક અમારે હતી, કોઈ દી
         બજવું નહીં બેસૂર :
રહ્યા મૂક થઈ, અબોલ મનડે
                  છાના છાના રડ્યા
         કે અમને રણઝણ મીણા ચડ્યા.

જનમ જનમ કંઈ ગયા વીતી ને
         ચડી ઊતરી ખોળ;
અમે ન કિંતુ રણઝણવાનો
         કર્યો કદીયે ડોળ :
અમે અમારે રહ્યા અઘોરી,
                  નહીં કોઈને નડ્યા
         કે અમને રણઝણ મીણા ચડ્યા.

આ જનમારે ગયા અચાનક
         અડી કોઈના હાથ;
અડ્યા ન કેવળ, થયા અમારા
         તાર તારના નાથ :
સૂર સામટા રહ્યા સંચરી,
                  અંગ અંગથી દડ્યા
         કે અમને રણઝણ મીણા ચડ્યા.

હવે લાખ મથીએ, નવ તોયે
         રહે મૂક અમ હૈયું;
સુરાવલી લઈ કરી રહ્યું છે
         સાંવરનું સામૈયું :
જુગ જુગ ઝંખ્યા સરોદ સ્વામી
                  જોતે જોતે જડ્યા
         કે અમને રણઝણ મીણા ચડ્યા.

(સુરતા, ૧૯૭૦, પૃ. ૧૧૯-૧૨૦)