રામચન્દ્ર પટેલની કવિતા/ઘણાં વર્ષોથી: Difference between revisions

+1
(+1)
 
(+1)
 
(One intermediate revision by the same user not shown)
Line 1: Line 1:
{{SetTitle}}
{{SetTitle}}
{{Heading|ખેતરમાં}}
{{Heading|ઘણાં વર્ષોથી}}


{{Block center|<poem>
{{Block center|<poem>
અને ઊભું રાખી હળ, ચલમ ખંખેરી ભરી હું
ઘણાં વર્ષોથી મેં નીરખી ન હતી સીમ સઘળી
મૂકું અંગારો જ્યાં – મહુડી પરથી સારસ ઊડી
વિચારીઃ બુઢાપો લઈ નજરુંની સેર કરીને
પણે આવી બેઠાં. તરત તરસ્યું ખેતર બધું
હતો ઊઠેલો હું ઘરથી અમથો ખેતર જવા...
ચગ્યું લીલું, એમાં પવન વન પ્હેરી ચીતરવા
પરોણાંના ટેકે શરીર વળી હૈયું પવનમાં
મને માંડ્યોઃ
મૂકી ન્હોતું... ચર્ણો બળદનું લઈ જોમ ઊપડી
{{gap}}જાણે હું થઈ હળવો ભાત જમતો
હતા એવા દોડ્યા ઘમઘમ થતા, પાદર સુધી...
બપોરે, તું પૂળા લઈ બળદની પાસ વળતી,
જતાં હાંફી બેસું ત્યહીં વડ પરેથી ઊતરી કો,
પછી કૂવાથાળે કિચુડ રવમાં ધોતી કપડાં; વળી કોઈ વેળા જલ રગથિયું હોય જતું તો
ભરાયું શ્વાસે ને ફગફગ થતું લોહી ઊછળ્યુું.
જતો ખેંચી ઘેસ્સી પર લઈ તને, નીક સરખી
ઊડી ગિલ્લીઃ ફૂટે કૂપ-તટ પરે બેડુંઃ વીરના
કરી દેતાં ત્યારે ગગન ઢળતું પોષતણું; ને
દહેરે ખાપોના રથ વળી ઘણાં ઢીંગલીઘર
હતો આ દા’ડો, તું સુરભિઝર લીલો મધુરવો
થતાં બેઠાંઃ નાવા ધણ ઊછળતું જાય નદીમાં.
લઈ ચાલી ભારો કઈ તરફ?
અને વ્હેલેથી કો રૂપની મદિલી મ્હેક ઊડતી...
{{right|હું ખેતર મહીં –}}
‘ચલો દાદા ઊઠો ઘર’ પકડી કોઈ લઈ જતું
અહીં જો કોઈનો પિયળ પડછાયો અડી જતો,
મને; ને આંખે તો છલકઈ રહે પાદર...
ચડી આવે આંધી, ઘડીક કણસી હું સળગતો.
</poem>}}
</poem>}}
<br>
<br>