સંચયન-૬૫: Difference between revisions

no edit summary
No edit summary
No edit summary
Line 212: Line 212:
તો હું યાચું, દઈશ ન કદી જન્મની ફેરશિક્ષા.
તો હું યાચું, દઈશ ન કદી જન્મની ફેરશિક્ષા.


{{right|<small>(ગુજરાતી સોનેટ)</small>}}
{{right|<small>(ગુજરાતી સોનેટ)</small>}}  
</poem>}}
</poem>}}


{{dhr}}{{page break|label=}}{{dhr}}
{{dhr}}{{page break|label=}}{{dhr}}


[[File:Sanchayan-65 - 3.jpg|center|200px]]
[[File:Sanchayan-65 - 3.jpg|center|400px]]
{{center|<small>ભૂદૃશ્ય-વિસરાયેલ સ્થળ, ૧૯૬૩ - જ્યોતિ ભટ્ટ</small>}}


{{Block center|<poem>
{{Block center|<poem>
Line 241: Line 242:
{{dhr}}{{page break|label=}}{{dhr}}
{{dhr}}{{page break|label=}}{{dhr}}


[[File:Sanchayan-65 - 4.jpg|center|400px]]
{{center|<small>પ્રકૃતિ , ૧૯૬૭ - જ્યોતિ ભટ્ટ</small>}}
{{Block center|<poem>
{{Block center|<poem>
<center><big><big>{{color|Maroon|'''ગઝલ'''}}</big></big>
<center><big><big>{{color|Maroon|'''ગઝલ'''}}</big></big>
Line 255: Line 259:
કેવો ચંચલ જીવ હતો ને કેવા રમતારામ હતા!
કેવો ચંચલ જીવ હતો ને કેવા રમતારામ હતા!
{{right|<small>(FB)</small>}}
{{right|<small>(FB)</small>}}
</poem>}}
{{dhr}}{{page break|label=}}{{dhr}}
{{Block center|<poem>
<center><big><big>{{color|Maroon|'''મિલન'''<br>
<small>(સૉનેટ)</small>}}</big></big>
<big>{{Color|CornflowerBlue|'''ઈન્દ્રકુમાર જોષી'''}}</big></center>
‘પ્રિયે ચહું તને’ કહી નવ શક્યું અરે આટલું
પરસ્પર પ્રીતિ છતાં હૃદય આપણું બાપડું!
અને પ્રણયઘેનમાં વિરહથી સદા ઝૂરતું
પળેપળ પડી રહ્યું શરમથી સ્મરી કાંપતું.
છતાંય ક-મને ધરી પ્રણયનીર રોમાંચનું
પ્રતીપ વહને જતું હૃદય બેની મધ્યે વહી,
થતાં જ પટ સાંકડો ન અવરોધ નીરે રહ્યો!
થયું વહન સીધું ત્યાં ઉર સમીપ આવી ઊભાં!
તહીં મિલન આપણું થયું પડેલ આ બાંકડે
સૂકાભઠ તરુ તણી કરુણ છાંયના પાંજરે.
વસંત મહીં ઝાડ એ કૂંપળથી છવાઈ ગયું.
નવીન વધુ પાંદડાં ફૂટત ડાળડાળે પછી
તળે તિમિર-પાંજરું થયું, ઊભાં ઉરો એ મહીં,
હવે થઈ છૂટાં સૂકા તરુ થકી ન ભાગી જજો!
{{right|<small>(પદ્ય સામયિક)</small>}}
</poem>}}
</poem>}}