અર્વાચીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/ધીરુ પરીખ/નિરુત્તર

નિરુત્તર

ધીરુ પરીખ

ગાડીમાંબેસવુંએટલેશું?
બાજુમાંબેઠેલાપ્રવાસીએમનેપૂછ્યું.
કેમ, હુંબરાબરબેઠેલોનથી?
મેંવળતોપ્રશ્નકર્યો.
ના, એમતોબરાબરબેઠેલાછો;
પણઆમઅધ્ધરશ્વાસેકેમબેઠાછો?
ઓત્તારી! સ્ટેશનઆવશેત્યારેઊતરવુંતોપડશેને ?
તેમારેયઊતરવાનુંતોછેજ,
એટલેકહુંછુંકેબેઠાત્યાંસુધીહેઠાશ્વાસેબેસો
અરેભાઈ, અધ્ધરશ્વાસેકેહેઠાશ્વાસે —
ગાડીકંઈઘરનથી, ઊતરીતોજવુંજપડશે.
વાતસાચી; પણજરાવિચારોતોઃ
જ્યાંસુધીગાડીમાંછોત્યાંસુધીઘરમાંબેઠાછો
નેઘરમાંછોત્યાંસુધીગાડીમાંબેઠાછો.
એટલેતમેશુંકહેવામાગોછો?
મારાથીપુછાઈગયું.
તમનેનથીગાડીમાંબેસતાંઆવડ્યું.
કેનથીઘરમાંપેસતાંઆવડ્યું.
ગાડીએતોચાલતુંઘરછે
અનેઘરછેઊભેલીગાડી.
બોલો, જવાબદો, ગાડીમાંબેસવુંએટલેશું?
જ્યાંસુધીચાલેત્યાંસુધીશાન્તિથીબેસીરહેવું
ઊભીરહેત્યારેભ્રાન્તિછોડીચાલવામાંડવું.
એમજને?
પેલોપ્રશ્નપૂછનારનિરુત્તરરહ્યો.
હાથમાંલીધાંકલમનેદોત.