અર્વાચીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/પન્ના નાયક/ઘર

ઘર

પન્ના નાયક

આએકઓરડાનુંઘર
શૂન્યાવકાશજેનોભરચકએકલતાથી:
નખૂલીશકતાંચોમાસુંગયાપછીયઅડીરહેલાંબેબારણાંઓ,
કટાઈગયેલાસળિયાવાળીવાંકીથઈગયેલીબારી,
નહલીશકતીભીંત,
આમતોક્યાંઊંચોછેપણનઓળંગીશકાતોઉંબરો,
પડુંપડુંથતીપણક્યારેયનાઅધ્ધરઊંચકાતીએનીછત.
મારાઠીંગુરૂપનુંકારણએજ; એજમનેએનીહથેલીથીદબાવેછે.
ઊતરેલાંપાણીકબાટમાંકહોવાયછે,
પડીપડીઅતીતનીપોથીઓ;
જૂનુંમધશરીરનેસારું—શીશીનુંઢાંકણુંઊઘડતુંનથી.
ટીપુંયટેરવેઅડ્યુંનથી.
ઓશીકુંઊભરાયછેઉજાગરાથી
પથારીનાત્રણભાગ: અતીત—વર્તમાન—ભવિષ્ય
અંતેતોએકજ
રોજઉકેલુંછું—હુંસૂઈશકતીનથી—સંકેલુંછું.
બહારતોઘણીકલબલછે
કેવીસાકરજેવીસ્વાદિષ્ટલાગેછેક્યારેકતોએ.
આકાશમાંથીઆવેછેઆંગણામાંસૂર્યનેચન્દ્ર
લખોટીરમતાકિશોરો, પણએકેયને ‘આમઆવો’
એમકહીનેહુંબોલાવીશકતીનથી.
તારકોનુંઆખુંબાલમંદિરછૂટેછેપણએમાંથીએકેય
મારેઘેરભૂલુંયપડતુંનથી.
પ્રત્યેકસ્ટેશનેઊભીરહેતી, પ્રત્યેકસ્ટેશનેપહોંચતીટ્રેનનો
હવેહુંછુટ્ટોપડીગયેલો—યાર્ડમાંકાઢીનાખેલો
ડબ્બોથઈગઈછું.
ક્યાંગયાએનાસહુયાત્રિકો?
પૈડાંછેતોયસ્ટેશનનીનજીકજપડ્યોછેડબ્બો
ત્યાંજઊપડતીટ્રેનનીવ્હિસલવાગેછે.
અનેમારાથીઊંચુંનીચુંથઈજવાયછે.
વળગણીઉપરનોમારોલીલોકમખો–
રમકડાંનાપોપટનુંકાપડનુંલીલુંપેટફાટીગયુંછે
તેમાંથીલાકડાનોવહેરનીકળીપડ્યો —
પોપટનુંફાટેલુંપેટઅનેપેલોસુકાતોલીલોકમખોમારામનમાંભેગાં
થઈજાયછે.
સરોવરમાંસ્નાનક્યારેયનથીકર્યું
કેવીવસ્ત્રરહિતઝંખના,
સમુદ્રનાહજારહજારહાથમનેઆલિંગવાઊભરાયછે
પણહુંતોઅહીંછું;
મારાએકઓરડાનાઘરમાં!