ધ્વનિ/કોણ અણદીઠ

કોણ અણદીઠ

કોણ અણદીઠ ગોપન રહી માહરી
⁠સંગ ખેલી રહ્યું આજ હોરી?!
રે નહીં નીર કે વર્ણ તો યે કશે
⁠રંગ ભીંજાય મુજ કાય કોરી!
દૂરને ખેતરે નેસ મારો, અને
દૂર કાલિંદરીનો કિનારો;
એકલી વિજન વૃંદાવને, માહરે
છે ન સહિયરતણો યે સહારો :
રે અજાણ્યો ન આનંદ સહેવાય,
⁠ઠેલાય ના, મુગ્ધ હું તો કિશોરી,
કોણ અણદીઠ ગોપન રહી માહરી
⁠સંગ ખેલી રહ્યું આજ હોરી?!
વાયુની લહરને ઈંગિતે હૃદયનાં
⁠મર્મનાં દ્વાર મુજ કોણ ખોલે?
રે શી મહુવરતણે સૂર પરવશ બની
⁠પ્રાણની સર્પિણી મત્ત ડોલે!
બ્હારનું વિશ્વ ડૂબી જતું, એહવું
હૃદય શું મારું રેલાય બ્હાર!
બંધની પાળ તૂટ્યા પછી, વ્હૈ જતાં
વ્હેણ રે કેટલાં દુર્નિવાર!
હાથમાં હૈયું રે’તું નહિ વિકલ
⁠એવે અજંપે હવે હું ન મોરી,
કોણ અણદીઠ ગોપન રહી માહરી
⁠સંગ ખેલી રહ્યું આજ હોરી?!

અગ્નિની જ્યોત મુજ મ્હોરતી કિંશુકે
⁠કિંશુકે કેસરી પુંષ્પ-પુંજે,
મૌનની જલ્પના માહરી હરઘડી
⁠ટ્હૌકતી કોકિલા કુંજ કુંજે :
જોઈ વનરાઈ જે નિત્ય, તે યે કશી
સ્વપ્નની સૃષ્ટિ જેવી ઝૂકેલી!
પંથ કેરો ય પરિચય ભૂલી પાછલો,
ધુમ્મસે હું ભમું છું અકેલી!
મેઘની આડમાં કોઈ મીઠું હસે,
⁠કોઈ તરસે ઝૂરે છે ચકોરી,
કોણ અણદીઠ ગોપન રહી માહરી
⁠સંગ ખેલી રહ્યું આજ હોરી?!
૧૧-૭-૫૦