ધ્વનિ/વર્ષા પછી

વર્ષા પછી

આ ધરિત્રી
⁠મેધનાં આલિંગનોથી વિશ્લથ :
વિશ્વની એકાન્ત કુંજે એકલી જાણે રતિ
વેગળી વાટે વહ્યો છે મન્મથ.

શ્યામ વનરાઈ સમા વદને
⁠ઝીણાં જલબિંદુ શાં મલકી રહ્યાં પ્રસ્વેદનાં;
દુર્વા થકી અંજાયેલાં આ ઝીલ નિર્મલ
⁠અલસ ઉઘડ્યાં નેત્ર ના?!
ખેલના સમયે મીઠી સંતૃપ્તિની મૂર્છામહીં
⁠સરકી ગયેલું સપ્તરંગી લ્હેરિયું,
વ્યોમના આલોકનો થાતાં સહજ ઉઘાડ
⁠એણે પુનઃ સત્વર પ્હેરિયું.
શું અહો લાવણ્ય એનું-
⁠સુરત શ્રમિતા મુગ્ધ કો લલનાતણું-
અંગ પર
⁠ઊંડાણના આનંદની શાન્તિ થકી સોહામણું!
ઊડતાં અવકાશમાંહીં વિહંગમ
આ ધરિત્રીના મધુર ઉચ્છ્વાસ કેરું
⁠સુભગ તે શું દર્શન!
૨૫-૮-૫૦