બરફનાં પંખી/પારણાં

પારણાં

સત્તર દા’ડાની મુને લાંઘણ હતી
તો વળી પારણું કરવાને જરી બેઠી.

હજી કોળિયો ભરું તિયાં સાસુજી બોલિયાં :
⁠‘વૌ, ઠાકોરજી પહેલાં જમાડો!’
બે જીવસોતી મીં તો ઠાકોર જમાડ્યા
⁠બોલ્યાં કિચુડ કિચુડ પંડ્યનાં કમાડો
હજી કોળિયો ભરું તિયાં સસરાજી બોલિયા :
⁠‘ડેલી ખખડે છે, ભેંસ આવી.’
બે જીવસોતી હું ધોડી ડેલી ઉઘાડવા
⁠મુને વંટોળિયે ધૂળે નવરાવી!
હજી કોળિયો ભરું ત્યાં પડ્યાં મેડેથી છાણા
⁠ને છાશભરી ઢોચકી ગઈ ફૂટી,
બે જીવસોતી હું મંડી પોતું કરવાને
⁠મારી નણદુંએ છાતીયું કૂટી.
હજી કોળિયો ભરું તિયાં પરણ્યાજી બોલિયા :
⁠‘કાંસાની થાળી નથી જડતી?’
બે જીવસોતી બે ય આંખ્યુંની માટલીમાં
⁠નાની અમથીક તૈડ પડતી.
સત્તર દા’ડાની મુને લાંઘણ હતી
⁠તો વળી પારણું કરવાને જરી બેઠી.

***