ભજનરસ/દીવડા વિના: Difference between revisions

{{SetTitle}}

{{Block center|<poem>

'''દીવડા વિના રે અંધારું,'''  

'''ખળભળ્યું દેવળ, ઊભી રહી થાંભલી રે,'''  

'''હાથમાં વાટકડી ને ઘરોઘર ઘૂમતી રે,'''  

'''ઊઠી ગયો વાણિયો ને પડી રહી હાટડી રે,'''

'''બાઈ મીરાં કે પ્રભુ ગિરિધર નાગર,'''

'''મંદિરિયામાં, દીવડા વિના રે અંધારું.'''

</poem>}}

સંતો કેટકેટલા વિવિધ પ્રકારે દીવો પ્રગટાવવા માટે આપણને સાદ પાડતા આવ્યા છે!  

{{Poem2Close}}

</poem>}}

{{Poem2Open}}

</poem>}}

{{Poem2Open}}

કોને પોતાના મંદિરમાં દીવો કરવો ન હોય? પણ એ માટે તો અંદર આગ લગાડવી જોઈએ, પણ જરાક લાગી કે માણસ ભાગી છૂટે છે ને ભયમાંથી કદી મુક્ત થઈ શકતો નથી.  

{{Poem2Close}}

{{Block center|<poem>

'''આવો આવો દેશ અમાર રે ત્યાં તમે રહેજો નચિંત.'''  

'''કાયાનો કોટ હીરલે જ્ડયો, દૃઢ મન રાખે ધીર'''  

'''ગુરુ રામાનંદનો બાળકો બોલ્યા દાસ કબીર,'''

{{Poem2Close}}

{{Block center|<poem>

</poem>}}

{{Poem2Open}}

હમણાં સાંજ ઢળશે, અંધારું ઘેરી વળશે એનું ભાન તો થયું. દીવો પેટાવવો જોઈએ એની જરૂર સમજાઈ ગઈ, પણ એને માટે નજર તો બહાર ભટક્યા કરે છે. કોઈ ગુરુમંત્ર આપે, કોઈ શક્તિપાત કરે, કોઈ સિદ્ધિનું પાવળું ભરી દે તો કામ થઈ જાય. કેટલી કથા-વાર્તા, કેટલાં દેવ-દેરાં, કેટલાં તીરથ અને મહંત-મહાત્માનાં દર્શન માટે દોટ મેલી! પણ આ વાટે ઊછી-ઉધારાનો વહેવાર નથી ચાલતો. કબીર કહે છે :

{{Poem2Close}}

{{Poem2Open}}

દીવો પેટાવો, જ્યોતિ કરો એ તો લૌકિક ભાષા છે. દીવો ક્યારે બુઝાયો છે કે કરવો પડે? નેત્રોનું અંધારું એ જ તો ઘરનું અંધારું છે. પોતાના ઘરની ખબર લીધા વિના અહીંતહીં ભટકવાથી કાંઈ વળતું નથી.  

{{Poem2Close}}

{{Block center|<poem>

</poem>}}

{{Poem2Open}}

{{Poem2Close}}

{{center|'''ઊઠી ગયો વાણિયો... કરે છે ધિંગાણું'''}}

પણ જે કાંઈ મુશ્કેલી છે તે અહીં જ છે. મનુષ્યનું મન વેપાર છોડી શકતું નથી. એ પોતાના લાભ તરફ ત્રાજવાની દાંડી નમાવે છે ને માર ખાધા જ કરે છે. કબીરે આ દશા જોઈ અફસોસ વ્યક્ત કરતાં કહ્યું :

{{Poem2Close}}

</poem>}}

{{Poem2Open}}

{{Poem2Close}}

{{Block center|<poem>

{{HeaderNav2

|previous = ઉપાડી ગાંસડી

|next = આંબલિયાની ડાળ

}}