અર્વાચીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/મણિલાલ દેસાઈ/કાપું છું એક વૃક્ષ ઊગી જાય જંગલો (જંગલો): Difference between revisions
Jump to navigation
Jump to search
MeghaBhavsar (talk | contribs) (Created page with "{{SetTitle}} {{Heading|કાપું છું એક વૃક્ષ ઊગી જાય જંગલો (જંગલો)|મણિલાલ દેસાઈ}} <poem> :::...") |
MeghaBhavsar (talk | contribs) No edit summary |
||
| Line 5: | Line 5: | ||
<poem> | <poem> | ||
::::::::::::વસ્તીની આસપાસ ઊગી જાય જંગલો, | ::::::::::::વસ્તીની આસપાસ ઊગી જાય જંગલો, | ||
મારા પ્રવાસમાંયે ભળી જાય જંગલો. | ::::::::::::મારા પ્રવાસમાંયે ભળી જાય જંગલો. | ||
તારા એ પ્રેમને હવે કેવી રીતે ભૂલું? | ::::::::::::તારા એ પ્રેમને હવે કેવી રીતે ભૂલું? | ||
કાપું છું એક વૃક્ષ ઊગી જાય જંગલો. | ::::::::::::કાપું છું એક વૃક્ષ ઊગી જાય જંગલો. | ||
જો તું નથી તો થાય, અહીં કોઈ પણ નથી, | ::::::::::::જો તું નથી તો થાય, અહીં કોઈ પણ નથી, | ||
તુજ નામ આસપાસ ઊગી જાય જંગલો. | ::::::::::::તુજ નામ આસપાસ ઊગી જાય જંગલો. | ||
સૂકું જો ખરે પાન તો એની ખબર પડે, | ::::::::::::સૂકું જો ખરે પાન તો એની ખબર પડે, | ||
વ્હેલી સવારે ઘરમાં ફરી જાય જંગલો. | ::::::::::::વ્હેલી સવારે ઘરમાં ફરી જાય જંગલો. | ||
લીલો અવાજ મોરનો હજુયે ઉદાસ છે — | ::::::::::::લીલો અવાજ મોરનો હજુયે ઉદાસ છે — | ||
એ સાંભળીને રોજ તૂટી જાય જંગલો. | ::::::::::::એ સાંભળીને રોજ તૂટી જાય જંગલો. | ||
ચાવું છું ભાન ભૂલી તણખલું હું ઘાસનું | ::::::::::::ચાવું છું ભાન ભૂલી તણખલું હું ઘાસનું | ||
ને મારે રોમ રોમ ઊગી જાય જંગલો. | ::::::::::::ને મારે રોમ રોમ ઊગી જાય જંગલો. | ||
લીલાં ને સૂકાં પાન ખરે છે ઉદાસીનાં | ::::::::::::લીલાં ને સૂકાં પાન ખરે છે ઉદાસીનાં | ||
ને શૂન્યતાના ઘરમાં ઊગી જાય જંગલો. | ::::::::::::ને શૂન્યતાના ઘરમાં ઊગી જાય જંગલો. | ||
</poem> | </poem> | ||
Revision as of 05:05, 15 July 2021
કાપું છું એક વૃક્ષ ઊગી જાય જંગલો (જંગલો)
મણિલાલ દેસાઈ
વસ્તીની આસપાસ ઊગી જાય જંગલો,
મારા પ્રવાસમાંયે ભળી જાય જંગલો.
તારા એ પ્રેમને હવે કેવી રીતે ભૂલું?
કાપું છું એક વૃક્ષ ઊગી જાય જંગલો.
જો તું નથી તો થાય, અહીં કોઈ પણ નથી,
તુજ નામ આસપાસ ઊગી જાય જંગલો.
સૂકું જો ખરે પાન તો એની ખબર પડે,
વ્હેલી સવારે ઘરમાં ફરી જાય જંગલો.
લીલો અવાજ મોરનો હજુયે ઉદાસ છે —
એ સાંભળીને રોજ તૂટી જાય જંગલો.
ચાવું છું ભાન ભૂલી તણખલું હું ઘાસનું
ને મારે રોમ રોમ ઊગી જાય જંગલો.
લીલાં ને સૂકાં પાન ખરે છે ઉદાસીનાં
ને શૂન્યતાના ઘરમાં ઊગી જાય જંગલો.