શાંત કોલાહલ/યાદ: Difference between revisions

From Ekatra Wiki
Jump to navigation Jump to search
No edit summary
Tag: Reverted
(formatting corrected.)
 
(3 intermediate revisions by the same user not shown)
Line 1: Line 1:


<center>'''નિર્વાસિતનું ગાન'''</center>
<center>'''યાદ'''</center>


<poem>
{{block center|<poem>
કાલ ઘરની દીવાલે હતી જિંદગી મૃત્યુની ચાદરે શ્વાસ લેતી,
આભનાં વેરાન વનમાં ભમે એકલો અગન-મોર,  
આજ અક્ષૌહિણી સૈન્ય સામે કુરુક્ષેત્રમાં એ જ પડકાર દેતી.
આવરી લેતી યાદનાં રે તંઈ ગજરે વાદળ ઘોર !
:::સોય ઉભી રહે એટલીયે ધરા નહિ
:::કંઈ તો એની કાળવી છાયા,
::::ન ભંડારની એક કોડી
:::કંઈ રેલાતી રંગની માયા,
જીવથી થાય અળગી સગા બંધુને કાજ
:::નવલે રૂપે રમતી કાયા,
::::તે નીકળ્યાં સર્વ છોડી;
સાવ રે સૂની સીમને ભરી વાયુ છે રે કલશોર !
જે ન આપદ કને હાઉ એનો લહીને નિરંતર ભયે વ્યસ્ત રે’તી;
આવરી લેતી યાદનાં રે તંઈ ગરજે વાદળ ઘોર !
આજ અક્ષૌહિણી સૈન્ય સામે કુરુક્ષેત્રમાં એ જ પડકાર દેતી.


જન્મની ભૂમિમાંહી પરાયાં અમે ને અજાણ્યાં ધસે લાખ ટોળાં,
એક વેળાનું આપણું મિલન : કાલની જૂની વાત;
હાથનો કોળિયો હાથમાં રે’ અને ઊઘડ્યાં મુખ રહી જાય પ્હોળાં.
આજ એની અંકાય રે આછી પગલીની કંઈ ભાત !
:::આગ આઘાત કેરી ઝડીથી લિયે
:::આંખની આગળ આવતું રે દૂર,
::::જાગતાં નેણ કંઈ માર્ગ ખોળી,
:::નજરે એનાં સાંભળું નેપુર,  
:::જે કલેજે હતું વહાલું રે એહની
:::તાલમાં એના તરસે છે ઉ૨,
::::ઊડતી રાખમાં અંગ રોળી;
પળને મારગ પ્રગટી રહે પાછળનાં દિનરાત !
કોઈ ઉલ્કા ધરાકંપ નહિ તોય તે છિન્નવિચ્છિન્ન પરિવાર વ્હોણાં,
આજ એની અંકાય રે આછી પગલીની કંઈ ભાત !  
જન્મની ભૂમિમાંહી પરાયાં અમે ને અજાણ્યાં ધસે લાખ ટોળાં !


દૂરની ક્ષિતિજ વીંધી અવિશ્રાંત ભ્રમણે લ્હ્યાં જગતનાં કોટિ ધામ :
આગળ આગળ જાઉં ને તોયે પાછળનું આ કેમ
સર્વને નેત્ર જાકાર જલતો, અમારે નહીં ક્યાંય ડેરા મુકામ :
આગળ મારી આવતું હોંશે કરતું નવલ પ્રેમ ?
:::રે નહીં ઘર, નહીં ગોત્ર, કોઈ
:::એકલાની આ ઊડતી ધૂળે
::::અમારે ન સંસ્કૃતિ, નહીં લોકસંઘ;
:::વ્હેણ વહ્યાં જાય ઘોડલા પૂરે;  
:::કર્મ અવકર્મને કોઈ વિધિ બાધ નહિ
:::ભૂર ભરાયું ઉર તે ઝૂરે !
::::રે ન સંસાર સંબંધ રંગ;
કોઈ હેલારો લાગતો ખેંચી જાય રે આગળ એમ.
નિધન ચોમેરથી નિબિડ ઘેરો લગાવી રહ્યું; નેત્ર નિદ્રા હરામ :
પાછળનું કંઈ આવતું, હોંશે કરતું નવલ પ્રેમ ! </poem>}}
પ્રાણને અશ્વ સંગ્રામમાં જિંદગી હોઠ ભીંસી રમે આઠ યામ.</poem>


{{HeaderNav2 |previous =યાદ |next = વેદના}}
{{HeaderNav2 |previous =વિદાયતરી |next = નિર્વાસિતનું ગાન}}

Latest revision as of 09:52, 16 April 2023

યાદ

આભનાં વેરાન વનમાં ભમે એકલો અગન-મોર,
આવરી લેતી યાદનાં રે તંઈ ગજરે વાદળ ઘોર !
કંઈ તો એની કાળવી છાયા,
કંઈ રેલાતી રંગની માયા,
નવલે રૂપે રમતી કાયા,
સાવ રે સૂની સીમને ભરી વાયુ છે રે કલશોર !
આવરી લેતી યાદનાં રે તંઈ ગરજે વાદળ ઘોર !

એક વેળાનું આપણું મિલન : કાલની જૂની વાત;
આજ એની અંકાય રે આછી પગલીની કંઈ ભાત !
આંખની આગળ આવતું રે દૂર,
નજરે એનાં સાંભળું નેપુર,
તાલમાં એના તરસે છે ઉ૨,
પળને મારગ પ્રગટી રહે પાછળનાં દિનરાત !
આજ એની અંકાય રે આછી પગલીની કંઈ ભાત !

આગળ આગળ જાઉં ને તોયે પાછળનું આ કેમ
આગળ મારી આવતું હોંશે કરતું નવલ પ્રેમ ?
એકલાની આ ઊડતી ધૂળે
વ્હેણ વહ્યાં જાય ઘોડલા પૂરે;
ભૂર ભરાયું ઉર તે ઝૂરે !
કોઈ હેલારો લાગતો ખેંચી જાય રે આગળ એમ.
પાછળનું કંઈ આવતું, હોંશે કરતું નવલ પ્રેમ !