અર્વાચીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/ધીરુ પરીખ/છપ્પા : અક્ષર અંગ: Difference between revisions

From Ekatra Wiki
Jump to navigation Jump to search
(Created page with "{{SetTitle}} {{Heading|છપ્પા : અક્ષર અંગ|ધીરુ પરીખ}} <poem> એકહસ્તનુંએવુંચેન, કાગળદેખ...")
 
No edit summary
 
(One intermediate revision by one other user not shown)
Line 2: Line 2:
{{Heading|છપ્પા : અક્ષર અંગ|ધીરુ પરીખ}}
{{Heading|છપ્પા : અક્ષર અંગ|ધીરુ પરીખ}}
<poem>
<poem>
એકહસ્તનુંએવુંચેન, કાગળદેખીપકડેપેન;
એક હસ્તનું એવું ચેન, કાગળ દેખી પકડે પેન;
પેનમહીંથીદદડેશાહી, એનેઅક્ષરગણતોચાહી;
પેન મહીંથી દદડે શાહી, એને અક્ષર ગણતો ચાહી;
ટીપાંએમસૌટોળેવળે, પછીહસ્તનેઆખોગળે.
ટીપાં એમ સૌ ટોળે વળે, પછી હસ્તને આખો ગળે.
એમગળાતોપહોંચેતળ, માનેનાઅક્ષરિયુંજળ;
એમ ગળાતો પહોંચે તળ, માને ના અક્ષરિયું જળ;
જળમાંઝોકાંખાતોહસ્ત, કાગળનાબોલેજેત્રસ્ત;
જળમાં ઝોકાં ખાતો હસ્ત, કાગળ ના બોલે જે ત્રસ્ત;
લેખણલાંબીવધતીજાય, રહેશાહીઅક્ષરઢોળાય.
લેખણ લાંબી વધતી જાય, રહે શાહી અક્ષર ઢોળાય.
ઢોળાયાઅક્ષરક્યાંજાય? આકળવિકળબહુયેથાય;
ઢોળાયા અક્ષર ક્યાં જાય? આકળવિકળ બહુયે થાય;
હારબંધઊભાએસહુ, કહેહસ્તહુંપંક્તિલહું;
હારબંધ ઊભા એ સહુ, કહે હસ્ત હું પંક્તિ લહું;
પંક્તિમાંખોવાયોહાથ, કાગળક્યાંછેકોઈનોનાથ?
પંક્તિમાં ખોવાયો હાથ, કાગળ ક્યાં છે કોઈનો નાથ?
અક્ષરનોત્યાંઢગલોથયો, હસ્તપછીમાતેલોભયો;
અક્ષરનો ત્યાં ઢગલો થયો, હસ્ત પછી માતેલો ભયો;
એમવધુએલખતોજાય, લખતોલખતોલેખકથાય;
એમ વધુ એ લખતો જાય, લખતો લખતો લેખક થાય;
લેખકથાતાંલબકેપેન, અક્ષરટીપેચઢતુંઘેન.
લેખક થાતાં લબકે પેન, અક્ષરટીપે ચઢતું ઘેન.
ઘેનથકીજાગેતોસમ, કલમનજાણેઅક્ષર-ગમ;
ઘેન થકી જાગે તો સમ, કલમ ન જાણે અક્ષર-ગમ;
તોયવધુએલખતોફરે, અક્ષરએનોચારોચરે;
તોય વધુ એ લખતો ફરે, અક્ષર એનો ચારો ચરે;
આખરતોએવુંથૈરહે, ડૂબેઅક્ષરકલમોવ્હે.
આખર તો એવું થૈ રહે, ડૂબે અક્ષર કલમો વ્હે.
</poem>
</poem>
{{HeaderNav2
|previous =અધ્યાપક અંગ
|next =જળને તે શા…
}}

Latest revision as of 10:58, 22 October 2021

છપ્પા : અક્ષર અંગ

ધીરુ પરીખ

એક હસ્તનું એવું ચેન, કાગળ દેખી પકડે પેન;
પેન મહીંથી દદડે શાહી, એને અક્ષર ગણતો ચાહી;
ટીપાં એમ સૌ ટોળે વળે, પછી હસ્તને આખો ગળે.
એમ ગળાતો પહોંચે તળ, માને ના અક્ષરિયું જળ;
જળમાં ઝોકાં ખાતો હસ્ત, કાગળ ના બોલે જે ત્રસ્ત;
લેખણ લાંબી વધતી જાય, રહે શાહી અક્ષર ઢોળાય.
ઢોળાયા અક્ષર ક્યાં જાય? આકળવિકળ બહુયે થાય;
હારબંધ ઊભા એ સહુ, કહે હસ્ત હું પંક્તિ લહું;
પંક્તિમાં ખોવાયો હાથ, કાગળ ક્યાં છે કોઈનો નાથ?
અક્ષરનો ત્યાં ઢગલો થયો, હસ્ત પછી માતેલો ભયો;
એમ વધુ એ લખતો જાય, લખતો લખતો લેખક થાય;
લેખક થાતાં લબકે પેન, અક્ષરટીપે ચઢતું ઘેન.
ઘેન થકી જાગે તો સમ, કલમ ન જાણે અક્ષર-ગમ;
તોય વધુ એ લખતો ફરે, અક્ષર એનો ચારો ચરે;
આખર તો એવું થૈ રહે, ડૂબે અક્ષર કલમો વ્હે.