કાવ્ય-આચમન શ્રેણી – સુન્દરમ્/૧૪. નમું: Difference between revisions
Jump to navigation
Jump to search
MeghaBhavsar (talk | contribs) (Created page with "{{SetTitle}} {{Heading|૧૪. નમું| સુન્દરમ્}} <poem> નમું તને, પથ્થરને? નહીં, નહીં, શ્રદ્ધ...") |
MeghaBhavsar (talk | contribs) No edit summary |
||
Line 23: | Line 23: | ||
</poem> | </poem> | ||
{{Right|(વસુધા, પૃ. ૧૦)}} | {{Right|(વસુધા, પૃ. ૧૦)}} | ||
{{HeaderNav2 | |||
|previous = ૧૩. હંકારી જા | |||
|next = ૧૫. ગઠરિયાં | |||
}} |
Latest revision as of 11:12, 18 September 2021
૧૪. નમું
સુન્દરમ્
નમું તને, પથ્થરને? નહીં, નહીં,
શ્રદ્ધા તણા આસનને નમું નમું:
જ્યાં માનવીનાં શિશુ અંતરોની
શ્રદ્ધાભરી પાવન અર્ચના ઠરી,
કે મુક્ત તલ્લીન પ્રભુપ્રમત્તની
આંખો જહીં પ્રેમળતા ઝરી ઝરી.
તું માનવીના મનમાં વસ્યો અને
તનેય આ માનવ માનવે કર્યો;
મનુષ્યની માનવતાની જીત આ
થયેલ ભાળી અહીં, તેહને નમું.
તું કાષ્ઠમાં, પથ્થર, વૃક્ષ, સર્વમાં,
શ્રદ્ધા ઠરી જ્યાં જઈ ત્યાં, બધે જ તું.
તને નમું, પથ્થરનેય હું નમું,
શ્રદ્ધા તણું આસન જ્યાં નમું તહીં.
૨૭ જુલાઈ, ૧૯૩૯
(વસુધા, પૃ. ૧૦)