કાવ્ય-આચમન શ્રેણી – પ્રિયકાન્ત મણિયાર/૨૪. ગાલ્લું: Difference between revisions

(Created page with "{{SetTitle}} {{Heading|૨૪. ગાલ્લું| નલિન રાવળ}} <poem> ઊભાં છાનાં ઝાડ : અંધકારના ઊંચા-ન...")
 
No edit summary
 
(One intermediate revision by the same user not shown)
Line 1: Line 1:
{{SetTitle}}
{{SetTitle}}


{{Heading|૨૪. ગાલ્લું| નલિન રાવળ}}
{{Heading|૨૪. ગાલ્લું|પ્રિયકાન્ત મણિયાર}}
<poem>
<poem>
ઊભાં છાનાં ઝાડ :
ઊભાં છાનાં ઝાડ :
Line 23: Line 23:
{{Right|(આ નભ ઝૂક્યું, પૃ. ૬૧)}}
{{Right|(આ નભ ઝૂક્યું, પૃ. ૬૧)}}
</poem>
</poem>
{{HeaderNav2
|previous = ૨૩. પારેવડું
|next = ૨૫. વિહંગઃ સ્ટેશને
}}

Latest revision as of 08:21, 21 September 2021


૨૪. ગાલ્લું

પ્રિયકાન્ત મણિયાર

ઊભાં છાનાં ઝાડ :
અંધકારના ઊંચા-નીચા પ્હાડ,
ઉપર અળગો તારક-દરિયો ડ્હોળો,
ખાંસી ચડેલી વૃદ્ધ કાયનું વળ્યું કોકડું —
ચંદ્ર પડ્યો શું મોળો!

ભાત ભાતના ભગ્ન વિચારો મુજમાંથી બહુ જાય વછૂટી
વાદળ રૂપે હાર એની તે હજી ન તૂટી!
પવન પંખી-શો : કિન્તુ કાપી પ્હોળી કોણે પાંખ?

એક પછી એક હજી અધિકી ઉજાગરામાં ઊગતી મારે આંખ!
દૂર ઘંટના થાય ટકોરા : વાગ્યા ત્રણ કે ચાર
એક નાનકી ઠેસ ખાઈને કાળ પસાર,
ચોકીદારની લાકડીઓનાં લથડે-ખખડે પગલાં
લાલટેનને હવે બગાસાં ઢગલા;
ઠર્યા દીવાની વાટ સરીખા ચીલા ટાઢા રામ,
ભવિષ્યનો શું ભાર લઈને —
પરોઢ કેરું ગાલ્લું આવ્યું ગામ?
(આ નભ ઝૂક્યું, પૃ. ૬૧)