કાવ્ય-આચમન શ્રેણી – પ્રિયકાન્ત મણિયાર/૩૮. અંધ: Difference between revisions
Jump to navigation
Jump to search
MeghaBhavsar (talk | contribs) (Created page with "{{SetTitle}} {{Heading|૩૮. અંધ| નલિન રાવળ}} <poem> વ્હેતા ઝરણની જેમ હું તો સાંભળું છું સ...") |
MeghaBhavsar (talk | contribs) No edit summary |
||
| (One intermediate revision by the same user not shown) | |||
| Line 1: | Line 1: | ||
{{SetTitle}} | {{SetTitle}} | ||
{{Heading|૩૮. અંધ| | {{Heading|૩૮. અંધ| પ્રિયકાન્ત મણિયાર}} | ||
<poem> | <poem> | ||
વ્હેતા ઝરણની જેમ હું તો | વ્હેતા ઝરણની જેમ હું તો | ||
| Line 23: | Line 23: | ||
{{Right|(આ નભ ઝૂક્યું, ૨૦૦૦, ૨૦૦૦, પૃ. ૧૩૧)}} | {{Right|(આ નભ ઝૂક્યું, ૨૦૦૦, ૨૦૦૦, પૃ. ૧૩૧)}} | ||
</poem> | </poem> | ||
{{HeaderNav2 | |||
|previous = ૩૭. અષાઢથી | |||
|next = ૩૯. ઝાડ કાંઈ દોડ્યું છે! | |||
}} | |||
Latest revision as of 08:46, 21 September 2021
૩૮. અંધ
પ્રિયકાન્ત મણિયાર
વ્હેતા ઝરણની જેમ હું તો
સાંભળું છું સૂર્ય…
બુંદ
જેનું એક મેં પીધું નહીં
ખોબો ભરીને નીર જેનું ઘૂંટથી પીવું ગમે.
જન્મનો પહેલો દિવસ તે કેટલો લાંબો લચ્યો…
ગર્ભમાં તરતો હતો —
ને હજી?
હાથ નાખું ત્યાં મને અંધારની મુઠ્ઠી મળે
કંઈ ને કંઈ ગૂંથ્યે જતી આ આંગળીમાં
ઊગી ચૂકેલી આંખને જોવા મથું
ખાલી તળાવો ને ટેકરીની ટોચ પર
ચાલ્યો જઉં છું
જેટલું અડક્યો જગત
એટલું પંપાળ્યું છે.
(આ નભ ઝૂક્યું, ૨૦૦૦, ૨૦૦૦, પૃ. ૧૩૧)