મધ્યકાલીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/પદ (૧૭): Difference between revisions
Jump to navigation
Jump to search
MeghaBhavsar (talk | contribs) (Created page with "{{SetTitle}} {{Heading|પદ (૧૭)|રમણ સોની}} <poem> ગોરી! તારાં નેપુર રણઝણ વાજણાં રે, વાજ્ય...") |
MeghaBhavsar (talk | contribs) No edit summary |
||
| (3 intermediate revisions by the same user not shown) | |||
| Line 1: | Line 1: | ||
{{SetTitle}} | {{SetTitle}} | ||
{{Heading|પદ (૧૭)| | {{Heading|પદ (૧૭)|નરસિંહ મહેતા}} | ||
<poem> | <poem> | ||
ગોરી! તારાં નેપુર રણઝણ વાજણાં રે, વાજ્યાં કાંઈ માઝમ રાત મોઝાર; | ગોરી! તારાં નેપુર રણઝણ વાજણાં રે, વાજ્યાં કાંઈ માઝમ રાત મોઝાર; | ||
નાનું શરખું નગર રે, શૂતેલું જાગિયું રે, જાગ્યું ત્યારે ઝાંઝરનો ઝમકાર. | નાનું શરખું નગર રે, શૂતેલું જાગિયું રે, જાગ્યું ત્યારે ઝાંઝરનો ઝમકાર. | ||
:::: ગોરી૦ | :::::::::::::::: ગોરી૦ | ||
સેજલડી ઢંઢોળી હું પાછી ફરી રે, પિયુડો તે પોઢ્યો પડોશણ પાશ; | સેજલડી ઢંઢોળી હું પાછી ફરી રે, પિયુડો તે પોઢ્યો પડોશણ પાશ; | ||
એક ને અનેક વહાલો મારો ભોગવે રે, અમને નહિ અમારાની આશ! | એક ને અનેક વહાલો મારો ભોગવે રે, અમને નહિ અમારાની આશ! | ||
:::: ગોરી૦ | :::::::::::::::: ગોરી૦ | ||
કૂવો હોય તો ઢાંકીને મૂકીએ રે, શાયર ઢાંક્યો ક્યમ જાય? | કૂવો હોય તો ઢાંકીને મૂકીએ રે, શાયર ઢાંક્યો ક્યમ જાય? | ||
મનનો માન્યો હોય તો કાઢી મૂકીએ રે, પરણ્યો કાઢી ક્યમ મુકાય? | મનનો માન્યો હોય તો કાઢી મૂકીએ રે, પરણ્યો કાઢી ક્યમ મુકાય? | ||
:::: ગોરી૦ | :::::::::::::::: ગોરી૦ | ||
મારે આંગણે આંબો મહોરિયો રે, ગળવા લાગી છે કાંઈ શાખ; | મારે આંગણે આંબો મહોરિયો રે, ગળવા લાગી છે કાંઈ શાખ; | ||
ઊઠો ને આરોગો, પ્રભુજી પાતળા રે! હું રે વેડું ને તું રે ચાખ. | ઊઠો ને આરોગો, પ્રભુજી પાતળા રે! હું રે વેડું ને તું રે ચાખ. | ||
:::: | :::::::::::::::: ગોરી૦ | ||
મારે આંગણ દ્રાખ, બિજોરડી રે, બિચ બિચ રોપી તે નાગરવેલ; | મારે આંગણ દ્રાખ, બિજોરડી રે, બિચ બિચ રોપી તે નાગરવેલ; | ||
નરસૈંયાચો સ્વામી મંદિર પધારિયો રે, હૈડું થયું છે કોમળ ગેહેલ | નરસૈંયાચો સ્વામી મંદિર પધારિયો રે, હૈડું થયું છે કોમળ ગેહેલ | ||
:::: ગોરી૦ | :::::::::::::::: ગોરી૦ | ||
</poem> | </poem> | ||
Latest revision as of 04:51, 14 August 2021
પદ (૧૭)
નરસિંહ મહેતા
ગોરી! તારાં નેપુર રણઝણ વાજણાં રે, વાજ્યાં કાંઈ માઝમ રાત મોઝાર;
નાનું શરખું નગર રે, શૂતેલું જાગિયું રે, જાગ્યું ત્યારે ઝાંઝરનો ઝમકાર.
ગોરી૦
સેજલડી ઢંઢોળી હું પાછી ફરી રે, પિયુડો તે પોઢ્યો પડોશણ પાશ;
એક ને અનેક વહાલો મારો ભોગવે રે, અમને નહિ અમારાની આશ!
ગોરી૦
કૂવો હોય તો ઢાંકીને મૂકીએ રે, શાયર ઢાંક્યો ક્યમ જાય?
મનનો માન્યો હોય તો કાઢી મૂકીએ રે, પરણ્યો કાઢી ક્યમ મુકાય?
ગોરી૦
મારે આંગણે આંબો મહોરિયો રે, ગળવા લાગી છે કાંઈ શાખ;
ઊઠો ને આરોગો, પ્રભુજી પાતળા રે! હું રે વેડું ને તું રે ચાખ.
ગોરી૦
મારે આંગણ દ્રાખ, બિજોરડી રે, બિચ બિચ રોપી તે નાગરવેલ;
નરસૈંયાચો સ્વામી મંદિર પધારિયો રે, હૈડું થયું છે કોમળ ગેહેલ
ગોરી૦