મધ્યકાલીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા /અભિમન્યુઆખ્યાન કડવું ૧: Difference between revisions
MeghaBhavsar (talk | contribs) (Created page with "{{SetTitle}} {{Heading|કડવું ૧| રમણ સોની}}") |
MeghaBhavsar (talk | contribs) No edit summary |
||
(2 intermediate revisions by the same user not shown) | |||
Line 1: | Line 1: | ||
{{SetTitle}} | {{SetTitle}} | ||
{{Heading|કડવું ૧| | {{Heading|કડવું ૧| પ્રેમાનંદ}} | ||
<poem> | |||
રાગ કેદારો | |||
શ્રીશંભુસુતને હૃદે ધરી વર માગું વેગે કરી, | |||
શ્રીહરિ ગાવાની ગત આવડે રે.{{space}} ૧ | |||
કમલાસનની કુંવરી! વાણીદાતા તું ખરી; | |||
વાગીશ્વરી! વિદ્યા તમ જોતાં જડે રે.{{space}} ૨ | |||
::::::: ઢાળ | |||
જડે વિદ્યા નિર્મળી, સરસ્વતી હોય તુષ્ટમાન; | |||
પદબંધ કરવા ઇચ્છું છું અભિમન્યુનું આખ્યાન.{{space}} ૩ | |||
વૈશંપાયન વાણી વદે: તું સુણ, જનમેજય રાય! | |||
દ્રોણપર્વની પાવન કથા સાંભળતાં દુ:ખ જાય.{{space}} ૪ | |||
કુરુક્ષેત્રમાં રાજને અર્થે કૌરવ-પાંડવ વઢિયા, | |||
દસમે દિવસે બાણશય્યાએ ભીષ્મપિતામહ પડિયા.{{space}} ૫ | |||
પાંડવનાં પ્રાક્રમ દેખીને કૌરવ માત્ર મન બીધા; | |||
શકુનિશું દુર્યોધન મળીને દ્રોણ સેનાપતિ કીધા.{{space}} ૬ | |||
મહાતુમુલ ત્યાં યુદ્ધ હવું ને વહી ગયા બે દિંન, | |||
અર્જુન-અભિમન બેથી હાર્યા દ્રોણાચાર્ય મુનિજંન.{{space}} ૭ | |||
સુભટ સર્વે મળીને બેઠા દુર્યોધનને દ્વારે; | |||
કોને બોલવાની શક્તિ નહીં જે સૌભદ્રને મારે.{{space}} ૮ | |||
કૌરવપતિએ બેહુ કર જોડી વીનવિયા ગુરુ દ્રોણ: | |||
‘સ્વામી! સૌભદ્રેરૂપી સાગર તમ વિના તારે કોણ?{{space}} ૯ | |||
અર્જુને હસ્તી સંઘાતે હેલાં હણ્યો ભગદત્ત; | |||
મુનિ! તમને મૂર્છા પમાડ્યા, અભિમન્યુ મહા ઉન્મત્ત.’{{space}} ૧૦ | |||
એવું કહીને મુગટ ઉતારી ગુરુને પાગે ધરિયો; | |||
‘ગુરુ! બંધાવો તો હું બાંધું,’ એમ અહંકારી ઓચરિયો.{{space}} ૧૧ | |||
રીસ કરીને ઋષિજી બોલ્યા, કર ઉદક-અંજલિ લીધી; | |||
અભિમન્યુને મારવાની ગુરુ દ્રોણે પ્રતિજ્ઞા કીધી:{{space}} ૧૨ | |||
‘સૌભદ્રે મેં કાલ મારવો,’ ઋષિનાં વચન શ્રવણે પડિયાં, | |||
હરખ્યો હસ્તિનાપુરનો રાજા, દુંદુભિ ત્યાં ગડગડિયાં.{{space}} ૧૩ | |||
શ્રીકૃષ્ણ ગયા અર્જુનને તેડી સંશપ્તકને પાસ; | |||
ભૂધરે ભાણેજ પોતાનો કૌરવ-પે કરાવ્યો નાશ.{{space}} ૧૪ | |||
વૈશં પાયનનાં વચન સુણીને રાય જનમેજય પૂછે: | |||
અભિમન્યુને મરાવ્યો મામે તે, કહોને, કારણ શું છે? {{space}} ૧૫ | |||
::::::: વલણ | |||
કહોને કારણ કૃષ્ણજીનું જે કીધો મોટો કેર રે. | |||
ધૃતરાષ્ટ્ર પૂછે સંજયને: મામા-ભાણેજને શાનું વેર રે?{{space}} ૧૬ | |||
</poem> |
Latest revision as of 07:54, 14 August 2021
પ્રેમાનંદ
રાગ કેદારો
શ્રીશંભુસુતને હૃદે ધરી વર માગું વેગે કરી,
શ્રીહરિ ગાવાની ગત આવડે રે. ૧
કમલાસનની કુંવરી! વાણીદાતા તું ખરી;
વાગીશ્વરી! વિદ્યા તમ જોતાં જડે રે. ૨
ઢાળ
જડે વિદ્યા નિર્મળી, સરસ્વતી હોય તુષ્ટમાન;
પદબંધ કરવા ઇચ્છું છું અભિમન્યુનું આખ્યાન. ૩
વૈશંપાયન વાણી વદે: તું સુણ, જનમેજય રાય!
દ્રોણપર્વની પાવન કથા સાંભળતાં દુ:ખ જાય. ૪
કુરુક્ષેત્રમાં રાજને અર્થે કૌરવ-પાંડવ વઢિયા,
દસમે દિવસે બાણશય્યાએ ભીષ્મપિતામહ પડિયા. ૫
પાંડવનાં પ્રાક્રમ દેખીને કૌરવ માત્ર મન બીધા;
શકુનિશું દુર્યોધન મળીને દ્રોણ સેનાપતિ કીધા. ૬
મહાતુમુલ ત્યાં યુદ્ધ હવું ને વહી ગયા બે દિંન,
અર્જુન-અભિમન બેથી હાર્યા દ્રોણાચાર્ય મુનિજંન. ૭
સુભટ સર્વે મળીને બેઠા દુર્યોધનને દ્વારે;
કોને બોલવાની શક્તિ નહીં જે સૌભદ્રને મારે. ૮
કૌરવપતિએ બેહુ કર જોડી વીનવિયા ગુરુ દ્રોણ:
‘સ્વામી! સૌભદ્રેરૂપી સાગર તમ વિના તારે કોણ? ૯
અર્જુને હસ્તી સંઘાતે હેલાં હણ્યો ભગદત્ત;
મુનિ! તમને મૂર્છા પમાડ્યા, અભિમન્યુ મહા ઉન્મત્ત.’ ૧૦
એવું કહીને મુગટ ઉતારી ગુરુને પાગે ધરિયો;
‘ગુરુ! બંધાવો તો હું બાંધું,’ એમ અહંકારી ઓચરિયો. ૧૧
રીસ કરીને ઋષિજી બોલ્યા, કર ઉદક-અંજલિ લીધી;
અભિમન્યુને મારવાની ગુરુ દ્રોણે પ્રતિજ્ઞા કીધી: ૧૨
‘સૌભદ્રે મેં કાલ મારવો,’ ઋષિનાં વચન શ્રવણે પડિયાં,
હરખ્યો હસ્તિનાપુરનો રાજા, દુંદુભિ ત્યાં ગડગડિયાં. ૧૩
શ્રીકૃષ્ણ ગયા અર્જુનને તેડી સંશપ્તકને પાસ;
ભૂધરે ભાણેજ પોતાનો કૌરવ-પે કરાવ્યો નાશ. ૧૪
વૈશં પાયનનાં વચન સુણીને રાય જનમેજય પૂછે:
અભિમન્યુને મરાવ્યો મામે તે, કહોને, કારણ શું છે? ૧૫
વલણ
કહોને કારણ કૃષ્ણજીનું જે કીધો મોટો કેર રે.
ધૃતરાષ્ટ્ર પૂછે સંજયને: મામા-ભાણેજને શાનું વેર રે? ૧૬