સમગ્ર અરધી સદીની વાચનયાત્રા/પ્રકીર્ણ/કવિ અને કવિતા: Difference between revisions
No edit summary |
KhyatiJoshi (talk | contribs) No edit summary |
||
(5 intermediate revisions by 2 users not shown) | |||
Line 1: | Line 1: | ||
<poem> | |||
{{Right| | |||
સર્વ મનુષ્યોના અંતરમાં ઈશ્વરે જે બધાં સત્ય અને સૌંદર્ય મૂકેલાં છે, તેનું સતત દર્શન કવિતા આપણને કરાવતી રહે છે. | |||
{{Right|જેઈમ્સ લોવેલ}} | |||
{{Right| | |||
* | <center>*</center> | ||
થોડાક જ શબ્દોમાં કેટલી પ્રચંડ શક્તિ રહેલી છે તે કવિતા આપણને સમજાવે છે, અને વાચાળતાને અંકુશમાં રાખે છે. | |||
{{Right|રાલ્ફ એમર્સન}} | |||
<center>*</center> | |||
પ્રેમમાં પડે છે ત્યારે દરેક માણસ કવિ હોય છે. | |||
{{Right|પ્લેટો}} | {{Right|પ્લેટો}} | ||
* | <center>*</center> | ||
કવિતા એટલે જીવનમાં જે કાંઈ સ્મરણમાં રાખવા જેવું છે તે બધું. | |||
{{Right|વિલિયમ હેઝલીટ}} | |||
{{Right| | |||
* | <center>*</center> | ||
મારી આસપાસ જે કાંઈ છે તેની અંદર સારપ અને સૌંદર્યની ખોજ કરવાની પ્રકૃતિ કવિતાએ મને આપી છે. | |||
{{Right| | {{Right|સેમ્યુઅલ કોલરિજ}} | ||
* | |||
<center>*</center> | |||
હા, | જેના મગજનો એકાદ પણ સ્ક્રૂ ઢીલો ન હોય તેવો કોઈ પણ માણસ કદાચ કવિ ન બની શકે કે કવિતાને માણી પણ ન શકે. | ||
{{Right| | {{Right|ટોમસ મેકોલે}} | ||
* | |||
<center>*</center> | |||
કવિતાની કાયામાં હાડપિંજર કલ્પનાનું હોય છે, એમાં લોહી લાગણીઓનું વહે છે, અને શબ્દોની નાજુક, મજબૂત ચામડી વડે આખું માળખું બંધાયું હોય છે. | |||
{{Right| | {{Right|પોલ એંગલ}} | ||
* | |||
<center>*</center> | |||
{{ | કવિ એટલે, પહેલાં પ્રથમ તો, એવો મનુષ્ય | ||
* | જે ભાષાની સાથે મહોબ્બતમાં ચકચૂર હોય. | ||
ગદ્ય : | {{Right|વિસ્ટાન ઓડન}} | ||
પદ્ય : | |||
{{Right| | <center>*</center> | ||
* | સૃષ્ટિનું જે સૌંદર્ય ઢંકાયેલું પડ્યું છે, તેની ઉપરથી કવિ પરદો ઉઠાવે છે અને પરિચિત વસ્તુઓ પણ જાણે કે અપરિચિત હોય તેવી મોહક બનાવે છે. | ||
કવિઓ : | {{Right|પર્સી શેલી}} | ||
<center>*</center> | |||
કવિ તો દરેક ઝાડ પરથી ફળ એકત્ર કરે છે- | |||
હા, કાંટામાંથી દ્રાક્ષ અને ઝાંખરાંમાંથી અંજીર. | |||
{{Right|વિલિયમ વોટસન}} | |||
<center>*</center> | |||
સાચો કવિ કાવ્યમય બનવાની કોશિશ કરતો નથી : | |||
બાગબાન પોતાનાં ગુલાબ ઉપર અત્તર છાંટતો નથી. | |||
{{Right|ઝાં કોક્તો}} | |||
<center>*</center> | |||
એક વૃક્ષની તોલે આવે એવું કાવ્ય તો હું કદી જોવા પામીશ નહીં. | |||
{{જોય્સ કિલ્મર}} | |||
<center>*</center> | |||
ગદ્ય : શબ્દોની શ્રેષ્ઠ ગોઠવણી; | |||
પદ્ય : શ્રેષ્ઠ શબ્દોની શ્રેષ્ઠ ગોઠવણી. | |||
{{Right|સેમ્યુઅલ કોલરીજ}} | |||
<center>*</center> | |||
કવિઓ : માનવજાતના પ્રથમ શિક્ષકો. | |||
{{Right|હોરેસ}} | {{Right|હોરેસ}} | ||
* | |||
<center>*</center> | |||
મહાન કવિ બનવાની આકાંક્ષા જેને છે, | |||
{{Right| | તેણે પ્રથમ તો નાના બાળક બનવાનું છે. | ||
* | {{Right|ટોમસ મેકોલે}} | ||
{{Right| | <center>*</center> | ||
* | કવિતાનો ઘાટ ઘડાય છે ધીમે ધીમે, ધીરજથી એક એક કડીને પરસેવા, રુધિર ને આંસુથી સાંકળીને. | ||
{{Right|આલફ્રેડ ડગ્લસ}} | |||
{{Right| | <center>*</center> | ||
* | કવિતા લખવામાં જેટલું ગૌરવ છે, | ||
એટલું જ ગૌરવ ખેતર ખેડવામાં પણ રહેલું છે. | |||
{{Right|બુકર ટી. વોશીંગ્ટન}} | |||
<center>*</center> | |||
પોતે જે બધાં મહાન સત્યો ઉચ્ચારે છે, | |||
તે કવિઓ પોતે પણ સમજતા હોતા નથી. | |||
{{Right|પ્લેટો}} | {{Right|પ્લેટો}} | ||
{{ | <center>*</center> | ||
દરેક માનવીના અંતરમાં ક્યાંક કવિતાનું ઝરણ વહેતું હોય છે. | |||
{{Right|ટોમસ કારલાઈલ}} | |||
<center>*</center> | |||
કવિતા એ મનુષ્યજાતિની માતૃભાષા છે. | |||
{{Right|જોહાન હેમન}} | |||
<center>*</center> | |||
સાચી કવિતા આપણને સમજાય તે પહેલાં જ પોતાની વાત કહી જાણે છે. | |||
{{Right|ટોમસ એલિયટ}} | |||
<center>*</center> | |||
કવિતા મોજાંનાં ફીણ જેટલી તાજી અને ખડક જેટલી જૂની હોવી જોઈએ. | |||
{{Right|રાલ્ફ એમર્સન}} | |||
<center>*</center> | |||
મને જે કંઈ લાધ્યાં રતન અહીં સંસારજલનાં, લઈ આવ્યો તારે ચરણ, કવિતે! સર્વ ધરવા | |||
{{Right|સુરેશ દલાલ}} | |||
<center>*</center> | |||
શિશુઓનું હાસ્ય : મારી કવિતાનો શુભ છંદ… કન્યાઓની આશા : મારી કવિતાની નસોનું રુધિર. | |||
{{Right|ઉમાશંકર જોશી}} | |||
<center>*</center> | |||
છાપખાનાની શોધ થઈ ત્યાર બાદ કવિતા આખા સમૂહનો આનંદ મટી ગઈ છે અને થોડાક લોકોનું મનોરંજન બની ગઈ છે. | |||
{{Right|જોન મેઈઝફીલ્ડ}} | |||
</poem> |
Latest revision as of 12:43, 7 October 2022
સર્વ મનુષ્યોના અંતરમાં ઈશ્વરે જે બધાં સત્ય અને સૌંદર્ય મૂકેલાં છે, તેનું સતત દર્શન કવિતા આપણને કરાવતી રહે છે.
જેઈમ્સ લોવેલ
થોડાક જ શબ્દોમાં કેટલી પ્રચંડ શક્તિ રહેલી છે તે કવિતા આપણને સમજાવે છે, અને વાચાળતાને અંકુશમાં રાખે છે.
રાલ્ફ એમર્સન
પ્રેમમાં પડે છે ત્યારે દરેક માણસ કવિ હોય છે.
પ્લેટો
કવિતા એટલે જીવનમાં જે કાંઈ સ્મરણમાં રાખવા જેવું છે તે બધું.
વિલિયમ હેઝલીટ
મારી આસપાસ જે કાંઈ છે તેની અંદર સારપ અને સૌંદર્યની ખોજ કરવાની પ્રકૃતિ કવિતાએ મને આપી છે.
સેમ્યુઅલ કોલરિજ
જેના મગજનો એકાદ પણ સ્ક્રૂ ઢીલો ન હોય તેવો કોઈ પણ માણસ કદાચ કવિ ન બની શકે કે કવિતાને માણી પણ ન શકે.
ટોમસ મેકોલે
કવિતાની કાયામાં હાડપિંજર કલ્પનાનું હોય છે, એમાં લોહી લાગણીઓનું વહે છે, અને શબ્દોની નાજુક, મજબૂત ચામડી વડે આખું માળખું બંધાયું હોય છે.
પોલ એંગલ
કવિ એટલે, પહેલાં પ્રથમ તો, એવો મનુષ્ય
જે ભાષાની સાથે મહોબ્બતમાં ચકચૂર હોય.
વિસ્ટાન ઓડન
સૃષ્ટિનું જે સૌંદર્ય ઢંકાયેલું પડ્યું છે, તેની ઉપરથી કવિ પરદો ઉઠાવે છે અને પરિચિત વસ્તુઓ પણ જાણે કે અપરિચિત હોય તેવી મોહક બનાવે છે.
પર્સી શેલી
કવિ તો દરેક ઝાડ પરથી ફળ એકત્ર કરે છે-
હા, કાંટામાંથી દ્રાક્ષ અને ઝાંખરાંમાંથી અંજીર.
વિલિયમ વોટસન
સાચો કવિ કાવ્યમય બનવાની કોશિશ કરતો નથી :
બાગબાન પોતાનાં ગુલાબ ઉપર અત્તર છાંટતો નથી.
ઝાં કોક્તો
એક વૃક્ષની તોલે આવે એવું કાવ્ય તો હું કદી જોવા પામીશ નહીં.
Template:જોય્સ કિલ્મર
ગદ્ય : શબ્દોની શ્રેષ્ઠ ગોઠવણી;
પદ્ય : શ્રેષ્ઠ શબ્દોની શ્રેષ્ઠ ગોઠવણી.
સેમ્યુઅલ કોલરીજ
કવિઓ : માનવજાતના પ્રથમ શિક્ષકો.
હોરેસ
મહાન કવિ બનવાની આકાંક્ષા જેને છે,
તેણે પ્રથમ તો નાના બાળક બનવાનું છે.
ટોમસ મેકોલે
કવિતાનો ઘાટ ઘડાય છે ધીમે ધીમે, ધીરજથી એક એક કડીને પરસેવા, રુધિર ને આંસુથી સાંકળીને.
આલફ્રેડ ડગ્લસ
કવિતા લખવામાં જેટલું ગૌરવ છે,
એટલું જ ગૌરવ ખેતર ખેડવામાં પણ રહેલું છે.
બુકર ટી. વોશીંગ્ટન
પોતે જે બધાં મહાન સત્યો ઉચ્ચારે છે,
તે કવિઓ પોતે પણ સમજતા હોતા નથી.
પ્લેટો
દરેક માનવીના અંતરમાં ક્યાંક કવિતાનું ઝરણ વહેતું હોય છે.
ટોમસ કારલાઈલ
કવિતા એ મનુષ્યજાતિની માતૃભાષા છે.
જોહાન હેમન
સાચી કવિતા આપણને સમજાય તે પહેલાં જ પોતાની વાત કહી જાણે છે.
ટોમસ એલિયટ
કવિતા મોજાંનાં ફીણ જેટલી તાજી અને ખડક જેટલી જૂની હોવી જોઈએ.
રાલ્ફ એમર્સન
મને જે કંઈ લાધ્યાં રતન અહીં સંસારજલનાં, લઈ આવ્યો તારે ચરણ, કવિતે! સર્વ ધરવા
સુરેશ દલાલ
શિશુઓનું હાસ્ય : મારી કવિતાનો શુભ છંદ… કન્યાઓની આશા : મારી કવિતાની નસોનું રુધિર.
ઉમાશંકર જોશી
છાપખાનાની શોધ થઈ ત્યાર બાદ કવિતા આખા સમૂહનો આનંદ મટી ગઈ છે અને થોડાક લોકોનું મનોરંજન બની ગઈ છે.
જોન મેઈઝફીલ્ડ