શાંત કોલાહલ/યાદ: Difference between revisions

From Ekatra Wiki
Jump to navigation Jump to search
No edit summary
(formatting corrected.)
 
(One intermediate revision by the same user not shown)
Line 2: Line 2:
<center>'''યાદ'''</center>
<center>'''યાદ'''</center>


<poem>
{{block center|<poem>
આભનાં વેરાન વનમાં ભમે એકલો અગન-મોર,  
આભનાં વેરાન વનમાં ભમે એકલો અગન-મોર,  
આવરી લેતી યાદનાં રે તંઈ ગજરે વાદળ ઘોર !  
આવરી લેતી યાદનાં રે તંઈ ગજરે વાદળ ઘોર !  
કંઈ તો એની કાળવી છાયા,  
:::કંઈ તો એની કાળવી છાયા,  
કંઈ રેલાતી રંગની માયા,  
:::કંઈ રેલાતી રંગની માયા,  
નવલે રૂપે રમતી કાયા,  
:::નવલે રૂપે રમતી કાયા,  
સાવ રે સૂની સીમને ભરી વાયુ છે રે કલશોર !  
સાવ રે સૂની સીમને ભરી વાયુ છે રે કલશોર !  
આવરી લેતી યાદનાં રે તંઈ ગરજે વાદળ ઘોર !  
આવરી લેતી યાદનાં રે તંઈ ગરજે વાદળ ઘોર !  
Line 13: Line 13:
એક વેળાનું આપણું મિલન : કાલની જૂની વાત;  
એક વેળાનું આપણું મિલન : કાલની જૂની વાત;  
આજ એની અંકાય રે આછી પગલીની કંઈ ભાત !  
આજ એની અંકાય રે આછી પગલીની કંઈ ભાત !  
આંખની આગળ આવતું રે દૂર,  
:::આંખની આગળ આવતું રે દૂર,  
નજરે એનાં સાંભળું નેપુર,  
:::નજરે એનાં સાંભળું નેપુર,  
તાલમાં એના તરસે છે ઉ૨,  
:::તાલમાં એના તરસે છે ઉ૨,  
પળને મારગ પ્રગટી રહે પાછળનાં દિનરાત !  
પળને મારગ પ્રગટી રહે પાછળનાં દિનરાત !  
આજ એની અંકાય રે આછી પગલીની કંઈ ભાત !  
આજ એની અંકાય રે આછી પગલીની કંઈ ભાત !  


આગળ આગળ જાઉં ને તોયે પાછળનું આ કેમ  
આગળ આગળ જાઉં ને તોયે પાછળનું આ કેમ  
આગળ મારી આવતું હોશે કરતું નવલ પ્રેમ ?  
આગળ મારી આવતું હોંશે કરતું નવલ પ્રેમ ?  
એકલાની આ ઊડતી ધૂળે  
:::એકલાની આ ઊડતી ધૂળે  
વ્હેણ વહ્યાં જાય ઘોડલા પૂરે;  
:::વ્હેણ વહ્યાં જાય ઘોડલા પૂરે;  
ભૂર ભરાયું ઉર તે ઝૂરે !  
:::ભૂર ભરાયું ઉર તે ઝૂરે !  
કોઈ હેલારો લાગતો ખેંચી જાય રે આગળ એમ.  
કોઈ હેલારો લાગતો ખેંચી જાય રે આગળ એમ.  
પાછળનું કંઈ આવતું, હોંશે કરતું નવલ પ્રેમ !  
પાછળનું કંઈ આવતું, હોંશે કરતું નવલ પ્રેમ ! </poem>}}
 
</poem>


{{HeaderNav2 |previous =વિદાયતરી |next = નિર્વાસિતનું ગાન}}
{{HeaderNav2 |previous =વિદાયતરી |next = નિર્વાસિતનું ગાન}}

Latest revision as of 09:52, 16 April 2023

યાદ

આભનાં વેરાન વનમાં ભમે એકલો અગન-મોર,
આવરી લેતી યાદનાં રે તંઈ ગજરે વાદળ ઘોર !
કંઈ તો એની કાળવી છાયા,
કંઈ રેલાતી રંગની માયા,
નવલે રૂપે રમતી કાયા,
સાવ રે સૂની સીમને ભરી વાયુ છે રે કલશોર !
આવરી લેતી યાદનાં રે તંઈ ગરજે વાદળ ઘોર !

એક વેળાનું આપણું મિલન : કાલની જૂની વાત;
આજ એની અંકાય રે આછી પગલીની કંઈ ભાત !
આંખની આગળ આવતું રે દૂર,
નજરે એનાં સાંભળું નેપુર,
તાલમાં એના તરસે છે ઉ૨,
પળને મારગ પ્રગટી રહે પાછળનાં દિનરાત !
આજ એની અંકાય રે આછી પગલીની કંઈ ભાત !

આગળ આગળ જાઉં ને તોયે પાછળનું આ કેમ
આગળ મારી આવતું હોંશે કરતું નવલ પ્રેમ ?
એકલાની આ ઊડતી ધૂળે
વ્હેણ વહ્યાં જાય ઘોડલા પૂરે;
ભૂર ભરાયું ઉર તે ઝૂરે !
કોઈ હેલારો લાગતો ખેંચી જાય રે આગળ એમ.
પાછળનું કંઈ આવતું, હોંશે કરતું નવલ પ્રેમ !