રામચન્દ્ર પટેલની કવિતા/ઘણાં વર્ષોથી: Difference between revisions

+1
No edit summary
(+1)
 
Line 1: Line 1:
{{SetTitle}}
{{SetTitle}}
{{Heading|ખેતરમાં}}
{{Heading|ઘણાં વર્ષોથી}}


{{Block center|<poem>
{{Block center|<poem>
અને ઊભું રાખી હળ, ચલમ ખંખેરી ભરી હું
ઘણાં વર્ષોથી મેં નીરખી ન હતી સીમ સઘળી
મૂકું અંગારો જ્યાં – મહુડી પરથી સારસ ઊડી
વિચારીઃ બુઢાપો લઈ નજરુંની સેર કરીને
પણે આવી બેઠાં. તરત તરસ્યું ખેતર બધું
હતો ઊઠેલો હું ઘરથી અમથો ખેતર જવા...
ચગ્યું લીલું, એમાં પવન વન પ્હેરી ચીતરવા
પરોણાંના ટેકે શરીર વળી હૈયું પવનમાં
મને માંડ્યોઃ
મૂકી ન્હોતું... ચર્ણો બળદનું લઈ જોમ ઊપડી
{{gap}}જાણે હું થઈ હળવો ભાત જમતો
હતા એવા દોડ્યા ઘમઘમ થતા, પાદર સુધી...
બપોરે, તું પૂળા લઈ બળદની પાસ વળતી,
જતાં હાંફી બેસું ત્યહીં વડ પરેથી ઊતરી કો,
પછી કૂવાથાળે કિચુડ રવમાં ધોતી કપડાં;
ભરાયું શ્વાસે ને ફગફગ થતું લોહી ઊછળ્યુું.
વળી કોઈ વેળા જલ રગથિયું હોય જતું તો
ઊડી ગિલ્લીઃ ફૂટે કૂપ-તટ પરે બેડુંઃ વીરના
જતો ખેંચી ઘેસ્સી પર લઈ તને, નીક સરખી
દહેરે ખાપોના રથ વળી ઘણાં ઢીંગલીઘર
કરી દેતાં ત્યારે ગગન ઢળતું પોષતણું; ને
થતાં બેઠાંઃ નાવા ધણ ઊછળતું જાય નદીમાં.
હતો આ દા’ડો, તું સુરભિઝર લીલો મધુરવો
અને વ્હેલેથી કો રૂપની મદિલી મ્હેક ઊડતી...
લઈ ચાલી ભારો કઈ તરફ?
‘ચલો દાદા ઊઠો ઘર’ પકડી કોઈ લઈ જતું
{{right|હું ખેતર મહીં –}}
મને; ને આંખે તો છલકઈ રહે પાદર...
અહીં જો કોઈનો પિયળ પડછાયો અડી જતો,
ચડી આવે આંધી, ઘડીક કણસી હું સળગતો.
</poem>}}
</poem>}}
<br>
<br>