અર્વાચીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/પન્ના નાયક/તીન પત્તીની બેઠક: Difference between revisions

From Ekatra Wiki
Jump to navigation Jump to search
(Created page with "{{SetTitle}} {{Heading|તીન પત્તીની બેઠક| પન્ના નાયક}} <poem> દરશનિવારેરાતના અચૂકથતી ત...")
 
No edit summary
 
(One intermediate revision by one other user not shown)
Line 2: Line 2:
{{Heading|તીન પત્તીની બેઠક| પન્ના નાયક}}
{{Heading|તીન પત્તીની બેઠક| પન્ના નાયક}}
<poem>
<poem>
દરશનિવારેરાતના
દર શનિવારે રાતના
અચૂકથતી
અચૂક થતી
તીનપત્તીનીબેઠક
તીન પત્તીની બેઠક
નેહજારોનીઊથલપાથલ.
ને હજારોની ઊથલપાથલ.
સાથે, ભેળ-પાણીપૂરીનીજ્યાફત.
સાથે, ભેળ-પાણીપૂરીની જ્યાફત.
પશ્ચાદ્ભૂમાંવાગતારવિશંકરને
પશ્ચાદ્ભૂમાં વાગતા રવિશંકરને
ડુબાવીદેતો
ડુબાવી દેતો
લોકોનાખડખડાટહસવાનોઅવાજ.
લોકોના ખડખડાટ હસવાનો અવાજ.
અચાનક
અચાનક
મારીનજરઅટકીકોઈએકાકીઆંખોમાં
મારી નજર અટકી કોઈ એકાકી આંખોમાં
નેવંચાયુંકેએપણ
ને વંચાયું કે એ પણ
મારાજેવુંજ
મારા જેવું જ
પરાયુંપ્રાણીછે.
પરાયું પ્રાણી છે.
ઉકેલવામથેછે
ઉકેલવા મથે છે
અંધકારનીએકલતા.
અંધકારની એકલતા.
દરશનિવારે
દર શનિવારે
આપણેમળીએત્યારે
આપણે મળીએ ત્યારે
વાતોકરીએછીએ
વાતો કરીએ છીએ
પતિની, બાળકોની,
પતિની, બાળકોની,
સાડીની, દાગીનાની,
સાડીની, દાગીનાની,
રેસિપીઅદલબદલકરવાની,
રેસિપી અદલબદલ કરવાની,
પાર્ટીની, નોકરોની,
પાર્ટીની, નોકરોની,
નેબીજીસ્ત્રીઓની.
ને બીજી સ્ત્રીઓની.
પેટભરીએછીએક્ષુલ્લકવાતોથી.
પેટ ભરીએ છીએ ક્ષુલ્લક વાતોથી.
ગળેટૂંપોદેતાસમયને
ગળે ટૂંપો દેતા સમયને
ટૂંકાવવાનાઆનુસખાછે.
ટૂંકાવવાના આ નુસખા છે.
પોતાનીરિક્તતાકંટાળાનીસભરતા
પોતાની રિક્તતા કંટાળાની સભરતા
કહોક્યાંજઈછુપાવવી?
કહો ક્યાં જઈ છુપાવવી?
જોઉંછું:
જોઉં છું:
તમારીઆંખોનીચે
તમારી આંખો નીચે
મૃત્યુનાંકાળાંકૂંડાળાંનથી, એટલુંજ
મૃત્યુનાં કાળાં કૂંડાળાં નથી, એટલું જ
સૂકાખેતરજેવાતમે
સૂકા ખેતર જેવા તમે
તમનેતમારાસ્પર્શનુંતમનેસુખનથી, એટલુંજ
તમને તમારા સ્પર્શનું તમને સુખ નથી, એટલું જ
તમારાઅવાજમાં
તમારા અવાજમાં
લગ્નનીરોશનીનથી, એટલુંજ
લગ્નની રોશની નથી, એટલું જ
કેટલાબધા well-adjusted છોતમે!
કેટલા બધા well-adjusted છો તમે!
તમારાહાસ્યસંગીતને
તમારા હાસ્યસંગીતને
ટોળટપ્પાનાટોળામાં
ટોળટપ્પાના ટોળામાં
મનેલાધેછેસલામતી.
મને લાધે છે સલામતી.
પણકેટલીકવાર
પણ કેટલીક વાર
આજરૂમમાંબેઠાંબેઠાં
આ જ રૂમમાં બેઠાં બેઠાં
તમારોઅવાજ
તમારો અવાજ
પડઘાનીજમે
પડઘાની જમે
દૂરદૂરનીટેકરીઓપરથીઆવતોલાગેછે—
દૂર દૂરની ટેકરીઓ પરથી આવતો લાગે છે—
વાગેછે.
વાગે છે.
કેટલીયેવાર…
કેટલીયે વાર…
</poem>
</poem>
{{HeaderNav2
|previous = ઘર
|next = તોય
}}

Latest revision as of 11:25, 22 October 2021

તીન પત્તીની બેઠક

પન્ના નાયક

દર શનિવારે રાતના
અચૂક થતી
તીન પત્તીની બેઠક
ને હજારોની ઊથલપાથલ.
સાથે, ભેળ-પાણીપૂરીની જ્યાફત.
પશ્ચાદ્ભૂમાં વાગતા રવિશંકરને
ડુબાવી દેતો
લોકોના ખડખડાટ હસવાનો અવાજ.
અચાનક
મારી નજર અટકી કોઈ એકાકી આંખોમાં
ને વંચાયું કે એ પણ
મારા જેવું જ
પરાયું પ્રાણી છે.
ઉકેલવા મથે છે
અંધકારની એકલતા.
દર શનિવારે
આપણે મળીએ ત્યારે
વાતો કરીએ છીએ
પતિની, બાળકોની,
સાડીની, દાગીનાની,
રેસિપી અદલબદલ કરવાની,
પાર્ટીની, નોકરોની,
ને બીજી સ્ત્રીઓની.
પેટ ભરીએ છીએ ક્ષુલ્લક વાતોથી.
ગળે ટૂંપો દેતા સમયને
ટૂંકાવવાના આ નુસખા છે.
પોતાની રિક્તતા કંટાળાની સભરતા
કહો ક્યાં જઈ છુપાવવી?
જોઉં છું:
તમારી આંખો નીચે
મૃત્યુનાં કાળાં કૂંડાળાં નથી, એટલું જ
સૂકા ખેતર જેવા તમે
તમને તમારા સ્પર્શનું તમને સુખ નથી, એટલું જ
તમારા અવાજમાં
લગ્નની રોશની નથી, એટલું જ
કેટલા બધા well-adjusted છો તમે!
તમારા હાસ્યસંગીતને
ટોળટપ્પાના ટોળામાં
મને લાધે છે સલામતી.
પણ કેટલીક વાર
આ જ રૂમમાં બેઠાં બેઠાં
તમારો અવાજ
પડઘાની જમે
દૂર દૂરની ટેકરીઓ પરથી આવતો લાગે છે—
વાગે છે.
કેટલીયે વાર…