ગુજરાતી ટૂંકીવાર્તાસંપદા/વીનેશ અંતાણી/સત્તાવીસ વર્ષની છોકરી: Difference between revisions
Jump to navigation
Jump to search
MeghaBhavsar (talk | contribs) No edit summary |
(પ્રૂફ) |
||
Line 30: | Line 30: | ||
છોકરી પુરુષની છાયાને વળગી પડી. | છોકરી પુરુષની છાયાને વળગી પડી. | ||
* | <center>*</center> | ||
પુરુષના હાથમાં શાકભાજી અને રસોડાની ચીજોથી ભરેલી થેલીઓ હતી. છોકરીએ તો થેલીઓ લઈ લીધી. રસોડામાં મૂકવા ગઈ. પાછી આવી ત્યારે પુરુષ માટે પાણી લેતી આવી હતી. પુરુષ ડાઇનિંગ ટેબલની ખુરશી પર બેસીને બૂટ ઉતારતો હતો. છોકરી એની સામે ઊભી રહી. એના હાથ ઝૂલતા હતા. | પુરુષના હાથમાં શાકભાજી અને રસોડાની ચીજોથી ભરેલી થેલીઓ હતી. છોકરીએ તો થેલીઓ લઈ લીધી. રસોડામાં મૂકવા ગઈ. પાછી આવી ત્યારે પુરુષ માટે પાણી લેતી આવી હતી. પુરુષ ડાઇનિંગ ટેબલની ખુરશી પર બેસીને બૂટ ઉતારતો હતો. છોકરી એની સામે ઊભી રહી. એના હાથ ઝૂલતા હતા. | ||
Line 172: | Line 172: | ||
‘ફ્રિજમાંથી બરફ કાઢી લાવ.’ | ‘ફ્રિજમાંથી બરફ કાઢી લાવ.’ | ||
* | <center>*</center> | ||
છોકરીએ બેડરૂમનો કબાટ ખોલ્યો. એનાં કેટલાંક કપડાંની થપ્પી ત્યાં પડી હતી. એણે એમાંથી પોતાનો નાઇટ ગાઉન કાઢ્યો. પછી આખી થપ્પી ઉપાડી લીધી અને ટેબલ પર મૂકી દીધી. આ બધું અહીંથી લઈ જવું પડશે, એણે વિચાર્યું. પુરુષે શું કહ્યું હતું? કોઈ સાબિતી રહેવી જોઈએ નહીં. | છોકરીએ બેડરૂમનો કબાટ ખોલ્યો. એનાં કેટલાંક કપડાંની થપ્પી ત્યાં પડી હતી. એણે એમાંથી પોતાનો નાઇટ ગાઉન કાઢ્યો. પછી આખી થપ્પી ઉપાડી લીધી અને ટેબલ પર મૂકી દીધી. આ બધું અહીંથી લઈ જવું પડશે, એણે વિચાર્યું. પુરુષે શું કહ્યું હતું? કોઈ સાબિતી રહેવી જોઈએ નહીં. | ||
Line 212: | Line 212: | ||
પુરુષ ઊંચો થઈને છોકરીના ચહેરા પર ઝૂક્યો. | પુરુષ ઊંચો થઈને છોકરીના ચહેરા પર ઝૂક્યો. | ||
‘તેં જવાબ ન | ‘તેં જવાબ ન આપ્યો…’ | ||
‘રજા લઈને શું કરું? મને ત્યાં પણ નહીં ગમે…’ | ‘રજા લઈને શું કરું? મને ત્યાં પણ નહીં ગમે…’ |