મનીષા જોષીની કવિતા: Difference between revisions

Jump to navigation Jump to search
No edit summary
No edit summary
Line 1,238: Line 1,238:
અને એમ જિવાડી છે  
અને એમ જિવાડી છે  
અમારી આ બરફની દીકરીને.
અમારી આ બરફની દીકરીને.
</poem>
== ૪૦. શૂન્યાવકાશ ==
<poem>
એક ચુડેલ અને એક ખવીસ પ્રેમમાં હતાં.
ચુડેલ રોજ રાત્રે માથા પર સગડી લઈને આવી જતી.
બંને ખુશ હતાં.
શરીરની પોતાની એક ભાષા છે.
બંને સંતુષ્ટ હતાં.
પણ એક દિવસ, ચુડેલને મન થયું કે એનો પ્રેમી
એને એક દીર્ઘ ચુંબન આપે.
એણે ખવીસને ખૂબ આજીજી કરી.
પણ ખવીસને માથું જ ક્યાં હતું?
હોઠ, દાંત, જીભ, આંખ, કાન —
કંઈ જ નહીં!
એ રડવા લાગ્યો.
ચુડેલ એના ધડની ઉપરના શૂન્યાવકાશને તાકી રહી.
અને પછી ગુસ્સે થઈને ચાલી ગઈ.
ખવીસ એની પાછળ એને મનાવવા દોડ્યો.
પણ એ ક્યારેય એને શોધી ન શક્યો.
ચુડેલનાં પગલાં હંમેશા ઊંધાં પડે છે.
</poem>
== ૪૧. ધ્યાનખંડ ==
<poem>
આશ્રમના ચિંતન-મનનથી ઝૂકી ઝૂકી જતાં
વૃક્ષોના પવનમાં મારી આંખો મીંચાય છે
અને બંધ આંખો પાછળ દેખાય છે,
વિશાળ ધ્યાનખંડો.
ધ્યાનખંડની જાજમની નીચે
પગની ધૂળની સાથે દબાઈ ગયેલો કોલાહલ
હું જોઈ શકું છું.
ધ્યાનખંડની દીવાલ પરના પોપડા સહેજ ખરે છે
અને હું ધ્યાનમાંથી ઝબકી જઉં છું.
મારાં ચિત્તની અશાંતિ
અહીંની દીવાલોને ખેરવી નાખશે તો?
આશ્રમની બહાર આવી ગયા પછી
હવે હું જાતજાતના અવાજ, ઘોંઘાટને
પ્રેમ કરતાં શીખી રહી છું.
અસંખ્ય અવાજો મારા કર્ણપટલ પર અથડાય છે
અને હું દરેક અવાજને ધ્યાનથી સાંભળું છું.
કોઈ અવાજને કોઈ અર્થ નથી
છતાં હું દરેક અવાજના આરોહ-અવરોહ
ખૂબ શાંતિથી સાંભળું છું.
મારા ધ્યાનખંડમાં જબરો કોલાહલ છે.
</poem>
</poem>
Retrieved from "https://wiki.ekatrafoundation.org/wiki/મનીષા_જોષીની_કવિતા"