સોનાની દ્વારિકા/છવ્વીસ: Difference between revisions
Jump to navigation
Jump to search
(+1) |
(+1) |
||
| Line 18: | Line 18: | ||
‘કાકા! આ મન્સૂરી એટલે કોણ? | ‘કાકા! આ મન્સૂરી એટલે કોણ? | ||
‘ઈ આપડા ગામનો જણ છે. વડોદરામાં રહે છે, બહુ મોટો ચિત્રકાર છે!’ | ‘ઈ આપડા ગામનો જણ છે. વડોદરામાં રહે છે, બહુ મોટો ચિત્રકાર છે!’ | ||
‘આપડી પ્રેમિકાનું ચિત્ર બનાવી દે?’ | |||
‘આપડે કહીએ તો કદાચ બનાવીએ દે! પણ ફોટો આપવો પડે!’ | ‘આપડે કહીએ તો કદાચ બનાવીએ દે! પણ ફોટો આપવો પડે!’ | ||
‘ઈ હાળું કાઠું!’ | ‘ઈ હાળું કાઠું!’ | ||
| Line 63: | Line 63: | ||
‘એટલોય ભરોંસો ન હોય તો રહેવા દે… પણ એટલું યાદ રાખજે કે યે દિલ તેરા દિવાના...’ | ‘એટલોય ભરોંસો ન હોય તો રહેવા દે… પણ એટલું યાદ રાખજે કે યે દિલ તેરા દિવાના...’ | ||
અને શમ્મીએ લાઈનપીન કાઢી નાંખી. મંગળવારની આખી રાત આંખ ઘેરાય પણ ઊંઘ ન આવે. સુમિત્રાના ચહેરાની કલ્પના કર્યે રાખે પણ એકાદીયે રેખા ન પકડાય. ફક્ત અવાજ સંભળાયા કરે. ઘડીક એમ લાગે કે શર્મિલા ટાગોર જેવી જ હોવી જોઈએ, વળી એમ થાય કે સાચે જ ફાંગી આંખોવાળી તો નહીં હોય? પોતે જુઠ્ઠું બોલ્યો હતો કે પગે પોલિયો છે, પણ એ સાવ સાચું જ બોલી હોય તો? પણ છેવટે એણે મક્કમતા ધારણ કરી. મનને કહ્યું કે, ‘જે આપડા કિસ્મતમાં હશે એ જ મળશે. હવે પાછી પાની કરે એ શમ્મી નહીં!’ ઈમાનદારી અને બાપના બોલે પડ્યું પાનું નિભાવશે જ એવું જાતને વચન આપ્યું. ત્યાં જ પોતાની વિધવા માનો અવાજ સંભળાયો : | અને શમ્મીએ લાઈનપીન કાઢી નાંખી. મંગળવારની આખી રાત આંખ ઘેરાય પણ ઊંઘ ન આવે. સુમિત્રાના ચહેરાની કલ્પના કર્યે રાખે પણ એકાદીયે રેખા ન પકડાય. ફક્ત અવાજ સંભળાયા કરે. ઘડીક એમ લાગે કે શર્મિલા ટાગોર જેવી જ હોવી જોઈએ, વળી એમ થાય કે સાચે જ ફાંગી આંખોવાળી તો નહીં હોય? પોતે જુઠ્ઠું બોલ્યો હતો કે પગે પોલિયો છે, પણ એ સાવ સાચું જ બોલી હોય તો? પણ છેવટે એણે મક્કમતા ધારણ કરી. મનને કહ્યું કે, ‘જે આપડા કિસ્મતમાં હશે એ જ મળશે. હવે પાછી પાની કરે એ શમ્મી નહીં!’ ઈમાનદારી અને બાપના બોલે પડ્યું પાનું નિભાવશે જ એવું જાતને વચન આપ્યું. ત્યાં જ પોતાની વિધવા માનો અવાજ સંભળાયો : | ||
‘જિતુ બટા! આજ ચ્યમ ઊંઘ જતી રઈ સે તારી આખ્યુંમાંથી? કંઈ ચંત્યામાં તો નથી આવી જ્યો ને?’ | |||
જિતુ પથારીમાં બેઠો થઈ ગયો. એને થયું કે માને કહેવું કેમ? પણ હિંમત કરી. | જિતુ પથારીમાં બેઠો થઈ ગયો. એને થયું કે માને કહેવું કેમ? પણ હિંમત કરી. | ||
‘બા, એવું તો કંઈ નથી, પણ હું કાલ્ય સવારે વહેલો અમદાવાદ જાવાનો છું!’ | ‘બા, એવું તો કંઈ નથી, પણ હું કાલ્ય સવારે વહેલો અમદાવાદ જાવાનો છું!’ | ||