અર્વાચીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/ધ્રુવ ભટ્ટ/ઓચિંતું કોઈ મને રસ્તે મળે: Difference between revisions
Jump to navigation
Jump to search
MeghaBhavsar (talk | contribs) (Created page with "{{SetTitle}} {{Heading|ઓચિંતું કોઈ મને રસ્તે મળે|ધ્રુવ ભટ્ટ}} <poem> ઓચિંતું કોઈ મને ર...") |
KhyatiJoshi (talk | contribs) No edit summary |
||
| Line 20: | Line 20: | ||
::: આપણો ખજાનો હેમખેમ છે... | ::: આપણો ખજાનો હેમખેમ છે... | ||
</poem> | </poem> | ||
{{HeaderNav | |||
|previous=[[ અર્વાચીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/જવાહર બક્ષી/આજના માણસની ગઝલ | આજના માણસની ગઝલ]] | ટોળાંની શૂન્યતા છું જવા દો, કશું નથી]] | |||
|next=[[ અર્વાચીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/ધ્રુવ ભટ્ટ/ગીત (હવે ભાતીગળ...) | ગીત (હવે ભાતીગળ...)]] | હવે ભાતીગળ મેળામાં મ્હાલીયે સોરઠી દુહામાં... ]] | |||
}} | |||
Revision as of 13:07, 27 October 2021
ઓચિંતું કોઈ મને રસ્તે મળે
ધ્રુવ ભટ્ટ
ઓચિંતું કોઈ મને રસ્તે મળે ને
કદી ધીરેથી પૂછે કે કેમ છે,
આપણે તો કહીએ કે દરિયા શી મોજમાં
ને ઉપરથી કુદરતની રહેમ છે...
આંખોમાં પાણી તો આવે ને જાય
નથી ભીતર ભીનાશ થતી ઓછી,
વધઘટનો કાંઠાઓ રાખે હિસાબ
નથી પરવા સમંદરને હોતી;
સૂરજ તો ઊગે ને આથમીયે જાય
મારી ઉપર આકાશ એમનેમ છે...
ફાટેલા ખિસ્સાની આડમાં મૂકી છે
અમે છલકાતી મલકાતી મોજ,
એકલો ઊભું ને તોય મેળામાં હોઉં
એવું લાગ્યા કરે છે મને રોજ;
તાળું વસાય નહીં એવડી પટારીમાં
આપણો ખજાનો હેમખેમ છે...