અર્વાચીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/રમણીક સોમેશ્વર/અણદીઠ પંખી: Difference between revisions
Jump to navigation
Jump to search
MeghaBhavsar (talk | contribs) (Created page with "{{SetTitle}} {{Heading|અણદીઠ પંખી|રમણીક સોમેશ્વર}} <poem> મારા બધા જ પરિતાપ લઈ ઊભો છું...") |
KhyatiJoshi (talk | contribs) No edit summary |
||
| Line 21: | Line 21: | ||
{{Right|કુમાર, ઑક્ટોબર}} | {{Right|કુમાર, ઑક્ટોબર}} | ||
</poem> | </poem> | ||
{{HeaderNav | |||
|previous=[[અર્વાચીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/નીરવ પટેલ/હું ન ડોશી | હું ન ડોશી ]] | ૧. હાળા ચાલી-પચ્ચા વરહથી..., ૨. ભૈ હાંભર્યું સ ક એ તો માથાદીઠ... ]] | |||
|next=[[અર્વાચીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/રમણીક સોમેશ્વર/અધૂરો કંપિત કાંડ | અધૂરો કંપિત કાંડ]] | ૧. ક્ષણનો વિસ્ફોટ; 2. લાવા ઓકતો જ્વાળામુખી; 3.– ના, હું ચિત્કારી નહીં શકું; 4. – કાટમાળનો ઢગલો ]] | |||
}} | |||
Latest revision as of 10:37, 28 October 2021
અણદીઠ પંખી
રમણીક સોમેશ્વર
મારા બધા જ પરિતાપ લઈ ઊભો છું
બારી કને – દિવસ જ્યાં ક્ષિતિજે ઢળે છે.
સંચાર ના પવનનો, કંઈ સ્થિર ઊભાં–
આ લીમડો શિરીષ ને ગુલમોર પાસે
જાણે મઢ્યા છબિ મહીં ન હલે ન ચાલે
ને દૂરની ક્ષિતિજ પે વિખરાયેલાં છે
થોડોક રંગ, લસરે અવ સૂર્ય આઘે
એવી પળો લઈ અમાપ અહીં ઊભો છું.
ઊભો જ છું ગતિવિહીન યુગોથી જાણે
થીજી ગયેલ સ્થળ-કાળ, દિશા બધીયે
ખોડાયેલો અકળ જોઈ રહું દિગંતે
બારી કને, નવ હલું ન ચલું જરાયે.
ત્યાં દૂર કોઈ ટહુક્યું અણદીઠ પંખી
આલાપનો મૃદુ ઉજાસ લઈ ઊભો છું.
કુમાર, ઑક્ટોબર