સમગ્ર અરધી સદીની વાચનયાત્રા/પ્રકીર્ણ/દૂષિત બોજ: Difference between revisions

← Older edit

સમગ્ર અરધી સદીની વાચનયાત્રા/પ્રકીર્ણ/દૂષિત બોજ (view source)

Revision as of 13:03, 6 October 2022

213 bytes added , 13:03, 6 October 2022

no edit summary

KhyatiJoshi

26,604

edits

@@ Line 1: / Line 1: @@
 {{Poem2Open}}
-{{space}}
-બેબૌદ્ધસાધુઓતેમનાપરિભ્રમણદરમિયાનએકનદીપાસેઆવીપહોંચ્યા. વર્ષાનીઋતુહમણાંજપૂરીથઈહતી, અનેનદીમાંઠીકઠીકપાણીહતું. સાધુઓએપોતાનાંવસ્ત્રોસરખાંબાંધીલીધાંઅનેનદીનેપારકરવાનીતૈયારીકરી, ત્યાંતેમનેકાનેકોઈનારુદનનોઅવાજપડયો.
-“કોઈકરડતુંલાગેછે,” એકસાધુબોલ્યો.
-“એતોકોઈસ્ત્રીનોઅવાજછે,” બીજાએકહ્યું.
-“એનીઆપણેશામાટેફિકરકરવી?”
-પહેલોસાધુકહે, “પણઆપણેતપાસતોકરવીજજોઈએ.”
-સાધુઓએઆગળજઈનેજોયુંતોનદીનેકિનારેબેઠીબેઠીએકસુંદરયુવતીવિલાપકરતીહતી.
-“શામાટેરડેછેતું, બહેન?” પહેલાસાધુએપૂછ્યું.
-યુવતીરડતાંરડતાંજબોલી : “મારીમાંદીમાનેમળવામારેસામેપારજવુંછે, પણનદીમાંઆટલુંબધુંપાણીછે! હવેહુંશીરીતેજઈશકીશ?”
-પહેલોસાધુઘડીભરગૂંચવાયો. પણપછીએનેમાર્ગસૂઝીઆવ્યો. યુવતીનેતેણેપોતાનેખભેબેસીજવાકહ્યું. આજોઈબીજોસાધુક્રુદ્ધથઈતેનાથીજરાઅળગોથઈગયો.
-સામેકિનારેપહોંચીનેસાધુએયુવતીનેઉતારીદીધીઅનેએચૂપચાપઆગળચાલવાલાગ્યો. થોડીવારમાંબીજોસાધુતેનીસાથેથઈગયો. ચાલતાંચાલતાંતેઉશ્કેરાટથીબોલ્યો, “છીઃછી : આજેતેંભારેદૂષિતકર્મકર્યુંછે. આપણાથીસ્ત્રીનોસ્પર્શકરાયજકેમ?”
-પહેલાસાધુએકશોઉત્તરવાળ્યોનહીં.
-ફરીપેલોબોલીઊઠયો : “આપણાગુરુઆજાણશે, ત્યારેતનેશુંશિક્ષાનહીંકરે?”
-તોયેપહેલોસાધુશાંતજરહ્યો.
-વળીપેલાએકહ્યું, “સ્ત્રીમાત્રનોસ્પર્શઆપણાવ્યવહારમાંત્યાજ્યછે. અનેવળીઆતોયુવાનસ્ત્રીહતી. તેંઆજેઘોરપાપકર્યુંછે.”
-હવેપહેલોસાધુશાંતઅવાજેબોલ્યો : “ભાઈ, મેંતોએસ્ત્રીનેનદીનેકિનારેઉતારીદીધી — પણતુંહજુએનેઊંચકીનેશામાટેચાલેછે?”
+બે બૌદ્ધ સાધુઓ તેમના પરિભ્રમણ દરમિયાન એક નદી પાસે આવી પહોંચ્યા. વર્ષાની ઋતુ હમણાં જ પૂરી થઈ હતી, અને નદીમાં ઠીક ઠીક પાણી હતું. સાધુઓએ પોતાનાં વસ્ત્રો સરખાં બાંધી લીધાં અને નદીને પાર કરવાની તૈયારી કરી, ત્યાં તેમને કાને કોઈના રુદનનો અવાજ પડયો.
+“કોઈક રડતું લાગે છે,” એક સાધુ બોલ્યો.
+“એ તો કોઈ સ્ત્રીનો અવાજ છે,” બીજાએ કહ્યું.
+“એની આપણે શા માટે ફિકર કરવી?”
+પહેલો સાધુ કહે, “પણ આપણે તપાસ તો કરવી જ જોઈએ.”
+સાધુઓએ આગળ જઈને જોયું તો નદીને કિનારે બેઠી બેઠી એક સુંદર યુવતી વિલાપ કરતી હતી.
+“શા માટે રડે છે તું, બહેન?” પહેલા સાધુએ પૂછ્યું.
+યુવતી રડતાં રડતાં જ બોલી : “મારી માંદી માને મળવા મારે સામે પાર જવું છે, પણ નદીમાં આટલું બધું પાણી છે! હવે હું શી રીતે જઈ શકીશ?”
+પહેલો સાધુ ઘડીભર ગૂંચવાયો. પણ પછી એને માર્ગ સૂઝી આવ્યો. યુવતીને તેણે પોતાને ખભે બેસી જવા કહ્યું. આ જોઈ બીજો સાધુ ક્રુદ્ધ થઈ તેનાથી જરા અળગો થઈ ગયો.
+સામે કિનારે પહોંચીને સાધુએ યુવતીને ઉતારી દીધી અને એ ચૂપચાપ આગળ ચાલવા લાગ્યો. થોડી વારમાં બીજો સાધુ તેની સાથે થઈ ગયો. ચાલતાં ચાલતાં તે ઉશ્કેરાટથી બોલ્યો, “છીઃ છી : આજે તેં ભારે દૂષિત કર્મ કર્યું છે. આપણાથી સ્ત્રીનો સ્પર્શ કરાય જ કેમ?”
+પહેલા સાધુએ કશો ઉત્તર વાળ્યો નહીં.
+ફરી પેલો બોલી ઊઠયો : “આપણા ગુરુ આ જાણશે, ત્યારે તને શું શિક્ષા નહીં કરે?”
+તોયે પહેલો સાધુ શાંત જ રહ્યો.
+વળી પેલાએ કહ્યું, “સ્ત્રીમાત્રનો સ્પર્શ આપણા વ્યવહારમાં ત્યાજ્ય છે. અને વળી આ તો યુવાન સ્ત્રી હતી. તેં આજે ઘોર પાપ કર્યું છે.”
+હવે પહેલો સાધુ શાંત અવાજે બોલ્યો : “ભાઈ, મેં તો એ સ્ત્રીને નદીને કિનારે ઉતારી દીધી — પણ તું હજુ એને ઊંચકીને શા માટે ચાલે છે?”
 {{Poem2Close}}