છંદોલય ૧૯૪૯: Difference between revisions

છંદોલય ૧૯૪૯ (view source)

Revision as of 05:11, 5 August 2022

5,256 bytes added , 05:11, 5 August 2022

no edit summary

MeghaBhavsar

18,450

edits

@@ Line 493: / Line 493: @@
 {{સ-મ|૧૯૪૬}} <br>
+</poem>
+== આશ્લેષમાં ==
+<poem>
+હે મૃત્યુ, મારી પ્રેયસીના વેષમાં
+તું આવ, તો ધારું તનેયે એ જ આ આશ્લેષમાં!
+{{સ-મ|૧૯૪૮}} <br>
+</poem>
+== પાંડુનો પ્રણય ==
+<poem>
+અસીમ અંધારની અરવ બીના
+પરે તારકોનો મહાછંદ પ્રગટે નિશા,
+એહનો લલિતલય લૈ, હવાની હિના
+મંદ છલકાવતી, મુગ્ધ થૈ સૌ દિશા!
+જેહની મત્ત મધુગંધથી મ્હેકતો
+પ્રાણ શો સ્પર્શના સુખથકી બ્હેકતો!
+નેત્રમાં ઘેનનાં અંજનો કોણ આંજી ગયું?
+રોમરોમે કશું અંગ રાજી થયું!
+એ પ્રભાતે જ પ્રિયનેત્રની ઝલકમાં
+મૂક ઇંગિતનું ઇજન વાંચી લીધું,
+ને અરે, પલકમાં
+પ્રિયતણાં અંગઅંગે
+અહો, એની અંગુલિએ એવું નાચી લીધું
+કે જડ્યા પ્રાણ જ્યાં ગાઢ આશ્લેષમાં પ્રાણ સંગે,
+અહો, એ જ ક્ષણથી હવાની હિના ને નિશા
+ને હતી મુગ્ધ જે સૌ દિશા,
+સકલનું સ્મરણ શું ભિન્ન જેવું થયું!
+ને અહો, એ જ આશ્લેષમાં,
+માદ્રીના વેષમાં,
+મૃત્યુનું ગુપ્ત ગુંઠન કશું છિન્ન જેવું થયું!
+{{સ-મ|૧૯૪૮}} <br>
+</poem>
+== અંતિમ મિલન ==
+<poem>
+નહીં, પ્રિય! નહીં, નહીં!
+વિદાયનું વચન તું રખે પ્રિય, જાય કહી!
+અંતિમ મિલન! એની ધન્ય ક્ષણે
+મુખ ભલે મૌન ભણે!
+એ વચન તું જરી જો ન વારી લેશે
+તો ભવિષ્યના ભિન્ન તવ જીવનની કથા
+એનું રૂપ ધારી લેશે!
+ત્યારે કેવી હશે તવ મનોવ્યથા!
+એ વચન તું જરી જો ન વારી લેશે
+તો ભવિષ્યના ભિન્ન મુજ જીવનને પથે,
+સારી સૃષ્ટિ મને જે કંઈ ક્હેવા મથે
+એના સ્વરો તવ વચનનું રૂપ ધારી લેશે!
+ત્યારે પ્રિય, વાણીહીન હશે તું ને બનીશ રે બધિર હું!
+તેથી તો હે પ્રિય, ન હો અધીર તું!
+મુખ ભલે મૌન ભણે!
+અંતિમ મિલન! એની ધન્ય ક્ષણે
+વિદાયનું વચન તું રખે પ્રિય, જાય કહી!
+નહીં, પ્રિય! નહીં, નહીં!
+{{સ-મ|૧૯૪૮}} <br>
+</poem>
+== રૂપ ==
+<poem>
+હે રમ્ય રૂપ,
+રહસ્યથી પૂર્ણ અગમ્ય છાયા
+સમી તને ચંચલ કામ્ય કાયા,
+અસ્પર્શ્ય ને તોય તું દૃશ્ય ધૂપ!
+હે રમ્ય રૂપ,
+તારી સમીપે મુખ મેં ધર્યું’તું,
+તારું ચહી ચુંબન જે સર્યું’તું
+સકંપ ને તો પણ ચૂપ ચૂપ!
+‘સુશોભિની હે,
+હઠાવ આ અંચલ, ગુંઠિતા, જો!
+આ કામ્ય કાયા નવ કુંઠિતા હો!
+ક્ષણેક હો ચંચલ, લોભિની હે!’
+એવું કહીને મુજ બેય બાહુ
+જ્યાં મેં પ્રસાર્યા, ક્ષણ હું હસી રહ્યો;
+કિન્તુ તને ચંદ્રમુખી, ગ્રસી રહ્યો
+શું એ ક્ષણે કોઈ અજાણ રાહુ!
+અલોપ તું, ને તવ અંગઅંચલ
+એ બાહુમાં જાય રહી; હસી રહી
+જાણે મને એમ હવા ધસી રહી
+એ શૂન્યમાં, હે ચિરકાલ ચંચલ!
+{{સ-મ|૧૯૪૮}} <br>
+</poem>
+== પથ વંકાય ==
+<poem>
+પથ વંકાય,
+દૂર ક્ષિતિજની પાર ઢળી
+મુજ નયન થકી ઢંકાય!
+વંકી વળી વળી
+મુજ ચાલ
+ચૂકે નિજ તાલ,
+ચરણને તોય ચલનની પ્યાસ,
+ક્યીહીં સૃષ્ટિમાં
+નહીં શું એનો વાસ?
+મુજ દૃષ્ટિમાં
+અગમ્ય શો અંકાય!
+પથ વંકાય!
+{{સ-મ|૧૯૪૮}} <br>
 </poem>