કાવ્ય-આચમન શ્રેણી – મકરન્દ દવે/૨૪. અનહદ સાથે નેહ: Difference between revisions
Jump to navigation
Jump to search
KhyatiJoshi (talk | contribs) (Created page with "{{SetTitle}} {{Heading|૨૪. અનહદ સાથે નેહ|}} <poem> મારો અનહદ સાથે નેહ! :: મુને મળ્યું ગગનમાં ગેહ. ખરી પડે તો ફૂલ ન ચૂંટું, :::: મરી મટે તે મીત; મનસા મારી સદા સુહાગણ :::: પાતી અમરત પ્રીત :...") |
KhyatiJoshi (talk | contribs) No edit summary |
||
Line 32: | Line 32: | ||
</poem> | </poem> | ||
{{Right|(સૂરજમુખી, પૃ. ૧૩૧)}} | {{Right|(સૂરજમુખી, પૃ. ૧૩૧)}} | ||
<br> | |||
{{HeaderNav2 | |||
|previous = ૨૩. મધરાતે પવન | |||
|next = ૨૫. ઘડિયાં લગન | |||
}} |
Latest revision as of 11:34, 10 November 2022
૨૪. અનહદ સાથે નેહ
મારો અનહદ સાથે નેહ!
મુને મળ્યું ગગનમાં ગેહ.
ખરી પડે તો ફૂલ ન ચૂંટું,
મરી મટે તે મીત;
મનસા મારી સદા સુહાગણ
પાતી અમરત પ્રીત :
અનંત જુગમાં નહીં અમારે
એક ઘડીનો વ્રેહ! —
મુને મળ્યું ગગનમાં ગેહ.
ચારે સીમ પડી’તી સૂની
માથે તીખો તાપ;
મેઘરવા મુને હરિ મળ્યા ત્યાં
અઢળક આપોઆપ!
મીટ્યુંમાં વરસ્યો મોતીડે
મધરો મધરો મેહ! —
મુને મળ્યું ગગનમાં ગેહ.
સતનાં મેલી રંગસોગઠાં
ખેલું નિત ચોપાટ,
જીવણને જીતી લીધા મેં
જનમ જનમને ઘાટ;
ભેદ ન જાણે ભોળી દુનિયા
ખોટી ખડકે ચેહ! —
મુને મળ્યું ગગનમાં ગેહ.
(સૂરજમુખી, પૃ. ૧૩૧)