કાવ્ય-આચમન શ્રેણી – મકરન્દ દવે/૫૦. બારણાં વાસીને: Difference between revisions
Jump to navigation
Jump to search
KhyatiJoshi (talk | contribs) (Created page with "{{SetTitle}} {{Heading|૫૦. બારણાં વાસીને|}} <poem> બારણાં વાસીને તું બેસી રિયો રે ::: તને પાડે આ સાદ અલેકિયો :: હો જિયો રામ, ઘરને ભાંગે તો અમરત નીતરે. તારી ઝાંખી મેડી ને પાંખી જાળિયું રે ::: કડડડ વીજને કડાકે વ...") |
KhyatiJoshi (talk | contribs) No edit summary |
||
| Line 7: | Line 7: | ||
::: તને પાડે આ સાદ અલેકિયો | ::: તને પાડે આ સાદ અલેકિયો | ||
:: હો જિયો રામ, ઘરને ભાંગે તો અમરત નીતરે. | :: હો જિયો રામ, ઘરને ભાંગે તો અમરત નીતરે. | ||
તારી ઝાંખી મેડી ને પાંખી જાળિયું રે | તારી ઝાંખી મેડી ને પાંખી જાળિયું રે | ||
::: કડડડ વીજને કડાકે વસ્તુ સૂઝે રે | ::: કડડડ વીજને કડાકે વસ્તુ સૂઝે રે | ||
:: હો જિયો રામ, ઘરને ભાંગે તો અમરત નીતરે. | :: હો જિયો રામ, ઘરને ભાંગે તો અમરત નીતરે. | ||
તારે કૂંડાળે સીમડિયું તેં ચીતરી રે | તારે કૂંડાળે સીમડિયું તેં ચીતરી રે | ||
::: એમાં રંગનું કાચું તારું કામ રે | ::: એમાં રંગનું કાચું તારું કામ રે | ||
:: હો જિયો રામ, ઘરને ભાંગે તો અમરત નીતરે. | :: હો જિયો રામ, ઘરને ભાંગે તો અમરત નીતરે. | ||
તારી ઊંચી ધજા ને નીચી દેરિયું રે | તારી ઊંચી ધજા ને નીચી દેરિયું રે | ||
::: તારી મૂરતિમાં મોહ્યું તારું મોરું રે | ::: તારી મૂરતિમાં મોહ્યું તારું મોરું રે | ||
:: હો જિયો રામ, ઘરને ભાંગે તો અમરત નીતરે. | :: હો જિયો રામ, ઘરને ભાંગે તો અમરત નીતરે. | ||
તારાં ઝાંઝવાંને પીએ ઝંખા જીવની રે | તારાં ઝાંઝવાંને પીએ ઝંખા જીવની રે | ||
::: તું તો તરસે તરસે તરી જાય રે | ::: તું તો તરસે તરસે તરી જાય રે | ||
Revision as of 10:37, 11 November 2022
૫૦. બારણાં વાસીને
બારણાં વાસીને તું બેસી રિયો રે
તને પાડે આ સાદ અલેકિયો
હો જિયો રામ, ઘરને ભાંગે તો અમરત નીતરે.
તારી ઝાંખી મેડી ને પાંખી જાળિયું રે
કડડડ વીજને કડાકે વસ્તુ સૂઝે રે
હો જિયો રામ, ઘરને ભાંગે તો અમરત નીતરે.
તારે કૂંડાળે સીમડિયું તેં ચીતરી રે
એમાં રંગનું કાચું તારું કામ રે
હો જિયો રામ, ઘરને ભાંગે તો અમરત નીતરે.
તારી ઊંચી ધજા ને નીચી દેરિયું રે
તારી મૂરતિમાં મોહ્યું તારું મોરું રે
હો જિયો રામ, ઘરને ભાંગે તો અમરત નીતરે.
તારાં ઝાંઝવાંને પીએ ઝંખા જીવની રે
તું તો તરસે તરસે તરી જાય રે
હો જિયો રામ, ઘરને ભાંગે તો અમરત નીતરે.
૧૮-૪-’૮૨ (ગુલાલ અને ગુંજાર, ૧૯૯૭, પૃ. ૩૬)