પુરાતન જ્યોત/૬. સમાધ: Difference between revisions
Jump to navigation
Jump to search
KhyatiJoshi (talk | contribs) (Created page with "{{SetTitle}} {{Heading|૬. સમાધ|}} {{Poem2Open}} મેકણ બાવાએ બેઉ રંગો જીવનમાં જાળવી જોયા. જડ્...") |
KhyatiJoshi (talk | contribs) No edit summary |
||
| Line 8: | Line 8: | ||
દસ જણા એની જોડે સમાધ લેવા તૈયાર થયા. અગિયારમો એક ઢેડ હતો. એનું નામ ગરવો. | દસ જણા એની જોડે સમાધ લેવા તૈયાર થયા. અગિયારમો એક ઢેડ હતો. એનું નામ ગરવો. | ||
બીજા શિષ્યો સુગાયા. જગતે તિરસ્કાર કર્યો. અધમ ઢેડને પણ સાથે સમાધ? ત્યારે મેકણે જગતને જવાબ દીધો : | બીજા શિષ્યો સુગાયા. જગતે તિરસ્કાર કર્યો. અધમ ઢેડને પણ સાથે સમાધ? ત્યારે મેકણે જગતને જવાબ દીધો : | ||
કેં કે વલિયું કોરિયું; | {{Poem2Close}} | ||
કેં કે વલા વેઢ; | <Poem> | ||
'''કેં કે વલિયું કોરિયું;''' | |||
મુંકે ઢાઢી બેઆ ઢેઢ. | '''કેં કે વલા વેઢ;''' | ||
:'''વલે કના વલા,''' | |||
'''મુંકે ઢાઢી બેઆ ઢેઢ.''' | |||
</Poem> | |||
{{Poem2Open}} | |||
"ઓ ભાઈઓ! કોઈને કેરીઓ (દ્રવ્ય) વહાલી, તે કોઈને વેઢવીંટીના દાગીના વહાલા, મને તો સૌથી વધુ વહાલા એ ઢાઢીઓ ને ઢેડો છે, કે જેમને જગતે અધમ વર્ણ ગણી અળગા કર્યા છે. | "ઓ ભાઈઓ! કોઈને કેરીઓ (દ્રવ્ય) વહાલી, તે કોઈને વેઢવીંટીના દાગીના વહાલા, મને તો સૌથી વધુ વહાલા એ ઢાઢીઓ ને ઢેડો છે, કે જેમને જગતે અધમ વર્ણ ગણી અળગા કર્યા છે. | ||
"અને શો વાંધો છે એમાં? | "અને શો વાંધો છે એમાં? | ||
પીપરમેં પણ પાણ | {{Poem2Close}} | ||
નાય બાવરમેં બ્યો; | <Poem> | ||
'''પીપરમેં પણ પાણ''' | |||
પોય કંઢેમેં ક્યો | '''નાય બાવરમેં બ્યો;''' | ||
"પીપળામાં પણ પોતે જ (ઈશ્વર) છે, અને બાવળમાં પણ બીજો નથી. લીમડામાં પણ એ જ નારાયણ છે, ત્યારે ખીજડામાં વળી બીજો કયો હોય?” “વળી અંતકાળે હું મારાં વહાલાં સ્વજનો સિવાય બીજાં કેને પાસે રાખું? | :'''નિયમેં ઊ નારાણ''' | ||
વિઠે જિનીં વટ | '''પોય કંઢેમેં ક્યો''' | ||
સે સો ઘટે શરીર જો, | </Poem> | ||
{{Poem2Open}} | |||
પરિયન રખજે પાસમેં. | "પીપળામાં પણ પોતે જ (ઈશ્વર) છે, અને બાવળમાં પણ બીજો નથી. લીમડામાં પણ એ જ નારાયણ છે, ત્યારે ખીજડામાં વળી બીજો કયો હોય?” “વળી અંતકાળે હું મારાં વહાલાં સ્વજનો સિવાય બીજાં કેને પાસે રાખું? | ||
{{Poem2Close}} | |||
<Poem> | |||
'''વિઠે જિનીં વટ''' | |||
'''સે સો ઘટે શરીર જો,''' | |||
:'''મોંઘા ડઈને મટ,''' | |||
'''પરિયન રખજે પાસમેં.''' | |||
</Poem> | |||
{{Poem2Open}} | |||
"જેમની પાસે બેસવા માત્રથી શરીરનું દુઃખ ઓછું થઈ જાય, એવાં પ્રિયજનોને તો મોંઘાં મૂલ દઈને પણ પડખામાં જ રાખવાં જોઈએ." | "જેમની પાસે બેસવા માત્રથી શરીરનું દુઃખ ઓછું થઈ જાય, એવાં પ્રિયજનોને તો મોંઘાં મૂલ દઈને પણ પડખામાં જ રાખવાં જોઈએ." | ||
"માટે ભાઈ લાલિયા, ભાઈ મોતિયા, તમે બેઉ પણ ભેગા જ ચાલો. તમને હું અળગા કેમ પાડું? મારા સાચા ટેલવા તો તમે જાનવરો છો. મોતિયા-લાલિયાની પણ સમાધ ગાળી રાખો, ભાઈ!.” | "માટે ભાઈ લાલિયા, ભાઈ મોતિયા, તમે બેઉ પણ ભેગા જ ચાલો. તમને હું અળગા કેમ પાડું? મારા સાચા ટેલવા તો તમે જાનવરો છો. મોતિયા-લાલિયાની પણ સમાધ ગાળી રાખો, ભાઈ!.” | ||
| Line 33: | Line 45: | ||
"હમણાં જ પાછો વળીશ.” | "હમણાં જ પાછો વળીશ.” | ||
"ભલે ભાઈ, જઈ આવ.” | "ભલે ભાઈ, જઈ આવ.” | ||
પૂરી વાર વાટ જોયા પછી પણ ગરવો ન આવ્યો. વેળા થઈ ચૂકી. ચોઘડિયું ચાલ્યું જતું હતું. મેકણે કહ્યું, “ભાઈઓ, ગરવો તો ન આવ્યો : | પૂરી વાર વાટ જોયા પછી પણ ગરવો ન આવ્યો. વેળા થઈ ચૂકી. ચોઘડિયું ચાલ્યું જતું હતું. મેકણે કહ્યું, “ભાઈઓ, ગરવો તો ન આવ્યો : | ||
ગરવે ગોદડ ખણિયાં | {{Poem2Close}} | ||
ઉગમતે પરભાત; | <Poem> | ||
'''ગરવે ગોદડ ખણિયાં''' | |||
માથે ઢેઢનકી જાત. | '''ઉગમતે પરભાત;''' | ||
:'''ગરવા બચારા ક્યા કરે!''' | |||
'''માથે ઢેઢનકી જાત.''' | |||
</Poem> | |||
{{Poem2Open}} | |||
એમાં ગરવાનો બાપડાનો વાંક નથી. જાતનો સંસ્કાર નડ્યો એને. ચાલો ભાઈઓ! જી નામ!" | એમાં ગરવાનો બાપડાનો વાંક નથી. જાતનો સંસ્કાર નડ્યો એને. ચાલો ભાઈઓ! જી નામ!" | ||
“જી નામ!” પોકારીને સર્વે સમાધમાં બેઠા, તે જ વખતે દોડત ગરવો આવી પહોંચ્યો ને બોલ્યો : | “જી નામ!” પોકારીને સર્વે સમાધમાં બેઠા, તે જ વખતે દોડત ગરવો આવી પહોંચ્યો ને બોલ્યો : | ||