કમલ વોરાનાં કાવ્યો: Difference between revisions
Jump to navigation
Jump to search
KhyatiJoshi (talk | contribs) (→) |
KhyatiJoshi (talk | contribs) No edit summary |
||
Line 1,503: | Line 1,503: | ||
</poem> | </poem> | ||
== જાદુગર== | |||
<poem> | |||
'''એક''' | |||
જાદુગરે | |||
હૅટમાંથી સસલું કાઢ્યું | |||
કોટમાંથી કબૂતર | |||
ડાબા હાથે સંતરું | |||
સંતરામાંથી ખોવાયેલી વીંટી | |||
આંખો મીંચી | |||
કશું ગણગણી | |||
ઇલમની લકડી ફેરવી | |||
મુઠ્ઠીમાં | |||
માગ્યું તે દીધું | |||
આંગળી અડકાડી | |||
ટુકડા કરેલું જોયું | |||
એકને બમણું | |||
બમણાને ઘણું | |||
ઘણાનું એક કર્યું | |||
સાવ સામે જ હતું | |||
તે અલોપ કરી દીધું. | |||
પછી જાદુગરે ખડખડાટ હસ્યા કર્યું | |||
ટોળામાંથી | |||
એક છોકરો કહે : | |||
જાદુગર | |||
તારા જાદુની | |||
મને બીક લાગે છે. | |||
તું | |||
મને પતંગિયું બનાવી | |||
ઉડાડી દે તો? | |||
જાદુગરે | |||
ખડખડાટ હસ્યા કર્યું | |||
હાથની પાંખો કરી | |||
જાદુગર | |||
છોકરાની આંખોમાં ઊડી ગયો. | |||
'''બે''' | |||
કોઈપણ ફૂલનું નામ બોલો | |||
જાદુગર | |||
એની સુગંધ ઉડાડે | |||
મનના છાના ખૂણે | |||
ધરબી રાખેલી વાત | |||
પટ્ | |||
પકડી પાડે | |||
જાદુગરની આંખે પાટા વીંટો | |||
હાથપગને મુશ્કેટાટ સાંકળો બાંધો | |||
તાળાકૂંચી લગાવો | |||
અહીંથી ગાયબ થઈ | |||
ત્યાં નીકળે | |||
આંખોના અણસારે | |||
કાગળ પર શબ્દો વેરે | |||
ફૂંકથી અક્ષરો ભૂંસી નાખે | |||
ઝડપમાં | |||
દૃશ્યાદૃશ્યની જાળ | |||
ગૂંથે | |||
વિખેરી નાખે | |||
ઘૂમરાતી લાકડી પર | |||
સમયના | |||
ત્રણે ખંડ ટેકવી દે | |||
ઉન્માદની કોઈ પળે | |||
પડદો ઊંચકતાં | |||
કહી દે : | |||
વાત સાવ સાદીસીધી છે | |||
દેખાય છે તે હોય જ | |||
ન દેખાતું ન જ હોય | |||
એવું નથી | |||
'''ત્રણ''' | |||
યે ડંડૂકા તોડુંગા... તેરા જાદુ પકડુંગા | |||
ચપટી ખંખેરી હાથ ઉછાળી | |||
લાકડી ફેરવતો જાદુગર કહેઃ | |||
લે તાળી... | |||
ત્યાં તો છોકરાની હથેળીમાં | |||
એક ઊંચું ઊંચું ઝાડ ઊગી આવે | |||
ભરચ્ચક ડાળોમાં ઝૂલતું | |||
એ ઝાડ પર | |||
છોકરો સર્...સર્... ચડતો જાય | |||
એકેક ડાળ | |||
ફૂલોથી ફળોથી લચી પડેલી | |||
કલબલતી | |||
ઠેકઠેક પંખીના ઝૂંડ | |||
ડાળથી ડાળ | |||
છેક છેલ્લી ડાળે | |||
જાદુગર | |||
વાંસળી વગાડે | |||
ફરતે | |||
પાંખો ફરફરાવતી પરીઓ ઊડે | |||
ગંધ ઢોળે | |||
જાદુગર | |||
વાંસળી અળગી કરી કહેઃ | |||
દે તાળી | |||
ને છોકરો | |||
મુઠ્ઠી ભીડી સડસડાટ દોડે | |||
જુએ તો | |||
પાંદડે પાંદડે ખડખડાટ હસતો જાદુગર | |||
ને ખળભળતું આખું ઝાડ | |||
સાવ હેઠે ઊતરે ત્યારે | |||
હથેળીમાં | |||
વીખરાઈ રહેલું ધુમ્મસ | |||
સામે | |||
આંખો ઉલાળતો જાદુગર | |||
કહેઃ | |||
લે... આ લાકડી | |||
છોકરાના લંબાયેલા હાથમાં | |||
પીંછું | |||
</poem> | |||
<br> | <br> | ||
<center>◼</center> | <center>◼</center> | ||
<br> | <br> |