ખારાં ઝરણ/3: Difference between revisions

Jump to navigation Jump to search
No edit summary
No edit summary
Line 266: Line 266:


{{Right|૧૪-૩-૨૦૦૮}}
{{Right|૧૪-૩-૨૦૦૮}}
{{SetTitle}}
{{Heading|15| }}
<poem>
તોડી ફોડી નાંખેલી કશ્તી જુઓ,
ઝાંઝવાની આ જબરદસ્તી જુઓ.
રુ-બ-રૂ  એ થાય એવી છે વકી,
આ બગીચે પુષ્પની વસ્તી જુઓ.
આપ પાછે પગ જરા ચાલી જુઓ,
માત્ર છાપાં ન જુઓ, પસ્તી જુઓ.
મન-મગજની રોજની તકરારમાં,
થાય છે મોંઘી ક્ષણો સસ્તી, જુઓ.
રેતની ગરમી અને ખારો પવન,
એ છતાં ‘ઈર્શાદ’ની મસ્તી જુઓ.
</poem>
{{Right|૨૨-૩-૨૦૦૮}}
{{SetTitle}}
{{Heading|16|}}
<poem>
રણઝણ રણકતા કાન છે,
વૃક્ષો ઉપર ક્યાં પાન છે?
સૂરજ ઉઘાડે બારણું :
ઘરમાં ઘણા મહેમાન છે.
તું યાદ આવે એ ક્ષણો,
નમણી છે, ભીને વાન છે.
બિંબાય જળમાં આભથી,
ક્યાં ચંદ્ર કમ શેતાન છે?
જોયું ન જોયું થાય છે?
એ ક્યારનો બેભાન છે.
જે જે હતું ભરચક બધું,
તું છે છતાં વેરાન છે.
આ પ્રેમ બીજું કંઈ નથી,
‘ઈર્શાદ’ કાચું ધાન છે.
</poem>
{{Right|૨-૪-૨૦૦૮}}
{{SetTitle}}
{{Heading|17|}}
<poem>
તું કહે છે કે હવે હું જાઉં  છું,
હું કહું છું, દોસ્ત! હું ભૂંસાઉં છું.
તું ખરેખર ખૂબ અઘરો દાખલો,
જેટલી વેળા ગણું, ગુંચાઉં છું.
સ્વચ્છ ચોખ્ખી ભીંત કાળી થાય છે,
એક પડછાયો બની ફેલાઉં છું.
વૃક્ષને વળગી પડેલું પર્ણ છું,
ભોંય પર પટકાઉં ને ઢસડાઉં છું.
કોઈ છે ‘ઈર્શાદ’ કે જેને લીધે,
છૂટવા ઈચ્છું અને બંધાઉં છું.
</poem>
{{Right|૨૫-૫-૨૦૦૭}}
{{SetTitle}}
{{Heading|18|}}
<poem>
કિનારે જઉં કે નદીમાં તરું?
કશો એક નિર્ણય હવે તો કરું.
હવે લહેરખી હચમચાવે મને,
અને ડાળ પરથી હું ખરખર ખરું.
ઘડામાં તસુભાર જગ્યા નથી,
હવે કેમનું દોસ્ત ! પાણી ભરું?
ચડે હાંફ, લોહી અટકતું વહે,
ચડું શું શિખર ? ચાલ, પાછો ફરું.
થઇ શ્વાસની કેવી લાંબી શરત?
ડરું, ક્ષણ-બ-ક્ષણ હું મરણથી ડરું.
</poem>
{{Right|૫-૪-૨૦૦૮}}