અર્વાચીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/પન્ના નાયક/— ને હું: Difference between revisions

Jump to navigation Jump to search
(Created page with "{{SetTitle}} {{Heading|— ને હું| પન્ના નાયક}} <poem> દરવખતે સંયોગપછી તનેતરતઊંઘઆવીજાયછ...")
 
No edit summary
Line 2: Line 2:
{{Heading|— ને હું| પન્ના નાયક}}
{{Heading|— ને હું| પન્ના નાયક}}
<poem>
<poem>
દરવખતે
દર વખતે
સંયોગપછી
સંયોગ પછી
તનેતરતઊંઘઆવીજાયછે
તને તરત ઊંઘ આવી જાય છે
—નેહું
—ને હું
મારાકદીય
મારા કદીય
નજન્મવાનાબાળકના
ન જન્મવાના બાળકના
ખ્યાલોસાથે
ખ્યાલો સાથે
પાસાંઘસતી
પાસાં ઘસતી
દુ:સ્વપ્નોનીવચ્ચેજીવુંછું.
દુ:સ્વપ્નોની વચ્ચે જીવું છું.
એનુંનામ
એનું નામ
હું
હું
“વૈભવ” રાખીશ.
“વૈભવ” રાખીશ.
ભિખારીની, ટિનની
ભિખારીની, ટિનની
ગોબાઈગયેલી
ગોબાઈ ગયેલી
ખાલીવાડકીજેવી,
ખાલી વાડકી જેવી,
આપણીજિંદગીનો
આપણી જિંદગીનો
એ ‘વૈભવ’ જહશે!
એ ‘વૈભવ’ જ હશે!
અરે, જો! જો!
અરે, જો! જો!
ક્યાંકનગારાંવાગેછે…
ક્યાંક નગારાં વાગે છે…
કોઈલાંબાલાંબાનખથી
કોઈ લાંબા લાંબા નખથી
મારાસ્નાયુઓખોતરી
મારા સ્નાયુઓ ખોતરી
‘વૈભવ'નેલઈજાયછે…
‘વૈભવ'ને લઈ જાય છે…
મારીમાંડમળેલી
મારી માંડ મળેલી
આંખખૂલી
આંખ ખૂલી
નેજોયુંતો
ને જોયું તો
પથારીપાસેથી
પથારી પાસેથી
સિસકારાબોલાવી
સિસકારા બોલાવી
ચોર-પગલે
ચોર-પગલે
પવન
પવન
બારીનીતડવાટે
બારીની તડ વાટે
બહારનીકળીગયો…
બહાર નીકળી ગયો…
તારાંનસકોરાં
તારાં નસકોરાં
પણશમીગયાં…
પણ શમી ગયાં…
—નેહું
—ને હું
પાટાપરથી
પાટા પરથી
ઊથલીપડેલીટ્રેનનીજેમ
ઊથલી પડેલી ટ્રેનની જેમ
ઊંડેઊંડેખીણમાં…
ઊંડે ઊંડે ખીણમાં…
</poem>
</poem>