કાવ્ય-આચમન શ્રેણી – બાલમુકુન્દ દવે/૩૨. ઝાકળની પિછોડી: Difference between revisions
Jump to navigation
Jump to search
MeghaBhavsar (talk | contribs) (Created page with "{{SetTitle}} {{Heading|૩૨. ઝાકળની પિછોડી|બાલમુકુન્દ દવે}} <poem> જૂઠી ઝાકળની પિછોડી મ...") |
MeghaBhavsar (talk | contribs) No edit summary |
||
| Line 3: | Line 3: | ||
{{Heading|૩૨. ઝાકળની પિછોડી|બાલમુકુન્દ દવે}} | {{Heading|૩૨. ઝાકળની પિછોડી|બાલમુકુન્દ દવે}} | ||
<poem> | <poem> | ||
:: જૂઠી ઝાકળની પિછોડી | |||
મનવાજી મારા! શીદ રે જાણીને તમે ઓઢી? | મનવાજી મારા! શીદ રે જાણીને તમે ઓઢી? | ||
સોડ રે તાણીને મનવા! સૂવા જ્યાં જાશો ત્યાં તો — | સોડ રે તાણીને મનવા! સૂવા જ્યાં જાશો ત્યાં તો — | ||
:: શ્વાસને સેજારે જાશે ઊડી | |||
:: મનવાજી મારા જૂઠી ઝાકળની પિછોડી! | |||
બળતા બપ્પોર કેરાં અરાંપરાં ઝાંઝવાંમાં — | બળતા બપ્પોર કેરાં અરાંપરાં ઝાંઝવાંમાં — | ||
::: તરસ્યાં હાંફે રે દોડી દોડી; | |||
:: મનનાં મરગલાંને પાછાં રે વાળો વીરા! | |||
::: સાચાં સરવરિયે દ્યોને જોડી. | |||
:: મનવાજી મારા જૂઠી ઝાકળની પિછોડી! | |||
સાચાં દેખાય તે તો કાચાં મનવાજી મારા! | સાચાં દેખાય તે તો કાચાં મનવાજી મારા! | ||
:: જૂઠાં રે જાગર્તિનાં મોતી; | |||
સમણાંને ક્યારે મોરે સાચાં મોતી-મોગરાજી! | સમણાંને ક્યારે મોરે સાચાં મોતી-મોગરાજી! | ||
:: ચૂની ચૂની લેજો એને તોડી. | |||
મનવાજી મારા! જૂઠી ઝાકળની પિછોડી! | મનવાજી મારા! જૂઠી ઝાકળની પિછોડી! | ||
એવું રે પોઢો મનવા! એવું રે ઓઢો મનવા! | એવું રે પોઢો મનવા! એવું રે ઓઢો મનવા! | ||
:: થીર રે દીવાની જેવી જ્યોતિ; | |||
ઉઘાડી આંખે વીરા! એવાંજી ઊંઘવાં કે — | ઉઘાડી આંખે વીરા! એવાંજી ઊંઘવાં કે — | ||
:: કોઈ નોં શકે રે સુરતા તોડી. | |||
મનવાજી મારા! જૂઠી ઝાકળની પિછોડી! | મનવાજી મારા! જૂઠી ઝાકળની પિછોડી! | ||
૧૯૫૪ | ૧૯૫૪ | ||
{{Right|(બૃહદ્ પરિક્રમા, પૃ. ૧૨૨)}} | {{Right|(બૃહદ્ પરિક્રમા, પૃ. ૧૨૨)}} | ||
</poem> | </poem> | ||
Revision as of 07:30, 31 July 2021
૩૨. ઝાકળની પિછોડી
બાલમુકુન્દ દવે
જૂઠી ઝાકળની પિછોડી
મનવાજી મારા! શીદ રે જાણીને તમે ઓઢી?
સોડ રે તાણીને મનવા! સૂવા જ્યાં જાશો ત્યાં તો —
શ્વાસને સેજારે જાશે ઊડી
મનવાજી મારા જૂઠી ઝાકળની પિછોડી!
બળતા બપ્પોર કેરાં અરાંપરાં ઝાંઝવાંમાં —
તરસ્યાં હાંફે રે દોડી દોડી;
મનનાં મરગલાંને પાછાં રે વાળો વીરા!
સાચાં સરવરિયે દ્યોને જોડી.
મનવાજી મારા જૂઠી ઝાકળની પિછોડી!
સાચાં દેખાય તે તો કાચાં મનવાજી મારા!
જૂઠાં રે જાગર્તિનાં મોતી;
સમણાંને ક્યારે મોરે સાચાં મોતી-મોગરાજી!
ચૂની ચૂની લેજો એને તોડી.
મનવાજી મારા! જૂઠી ઝાકળની પિછોડી!
એવું રે પોઢો મનવા! એવું રે ઓઢો મનવા!
થીર રે દીવાની જેવી જ્યોતિ;
ઉઘાડી આંખે વીરા! એવાંજી ઊંઘવાં કે —
કોઈ નોં શકે રે સુરતા તોડી.
મનવાજી મારા! જૂઠી ઝાકળની પિછોડી!
૧૯૫૪
(બૃહદ્ પરિક્રમા, પૃ. ૧૨૨)