2,457
edits
(Created page with "<poem> ચટકીલી મોરી ચમેલડી રે, લૂમે લૂમે લટક્યાં ફૂલ, ’લી ચમેલડી! ઝાઝાં ઉ...") |
No edit summary |
||
Line 1: | Line 1: | ||
<poem> | <poem> | ||
વડોદરા શે’ર સાથે પુરાણી છે પ્રીત મારે, | |||
સાત વર્ષ લગી મારો અહીં વસવાટ છે; | |||
આજવાનાં પાણી હજી ઊછળે છે અંગઅંગ, | |||
માંડવીની ધજાનો આ ઉરે ફરકાટ છે. | |||
પાણી દરવાજો, ગેંડી, ચાંપાનેર, લે’રીપુરા, | |||
એટલો આ શહેરનો અસલ વિસ્તાર છે; | |||
અલકાપુરી ને બીજાં એવાં એવાં ઝૂમખાંઓ | |||
પાછળથી વસેલાં તે બાવનની બા’ર છે. | |||
માંડવીથી ડાબે હાથ ચોકસીની ઓળ, પછી | |||
ઘડિયાળી પોળ-નાકે અંબાજી હજૂર છે; | |||
નાકની દાંડીની સામે સીધેસીધા ચાલ્યા જાઓ, | |||
સયાજી ઈસ્કૂલ ત્યાંથી જરાયે ના દૂર છે. | |||
સયાજી ઈસ્કૂલ, ભાઈ, સંભારું છું સકારણ, | |||
ભણ્યો છું હું એમાં, એનું ઋણ તો અપાર છે; | |||
કુંભકાર જેમ જેણે ટીપણાથી ટીપી ટીપી | |||
ઘડ્યો મારો ઘાટ, એને વંદન હજાર છે. | |||
ભૂલું શેં શુક્કરવારી? દશેરાની ભવ્ય સ્વારી? | |||
અગ્ગડ, અખાડા અને સંગીતની ગુંજને? | |||
બળતા બપોર સમી ભવરણવાટ વિષે | |||
સદાય હરિત રાખે હૈયાકેરી કુંજને. | |||
નગર પિયારા! તારે પ્રાણ હજી સ્ફુરી રહ્યા | |||
પ્રેમાનંદી માણતણા રમ્ય રણકાર છે, | |||
દયારામ-નગરી ડભોઈ નથી દૂર, એની | |||
ગરબીના સૂર ઉર પૂરે ઝણકાર છે. | |||
શરદની રાતે અહીં પોળતણા ચોકઠામાં | |||
સરખી સાહેલીઓએ કંઠ જ્યારે ખોલ્યો છે, | |||
કાયાના કરંડિયામાં પોઢેલો આ પ્રાણ મારો | |||
મોરલીના નાદે ત્યારે નાગ જેમ ડોલ્યો છે. | |||
નાગરવેલીના જેવી નાજુકડી નાર વાંકી, | |||
વાંકો એનો અંબોડો ને વાંકાં એનાં વેણ છે; | |||
સભાની અદબ રાખી, વાણીને લગામ કરું, | |||
કે’તો નથી એટલું કે કેવાં એનાં નેણ છે. | |||
લલિત લાજાળુ નાર તણાં શાં કરું વખાણ? | |||
રસોઈની વાનીમાંયે એવી હોશિયાર છે, | |||
અરધીક પોળ લગી મચી જાય છીંકાછીંક | |||
એવો એનો ટેસદાર દાળનો વઘાર છે! | |||
અહીંની અનેક પોળ મહીં ઘર ભાડે રાખી, | |||
ખટ માસે બદલતા, રસિક એ વાત છે; | |||
મંડળી અમારી ઘર ગોતવાને ઘૂમે ત્યારે | |||
ગુસપુસ બોલે લોક : ‘જુદી આ જમાત છે!’ | |||
‘ખાલી ઘર છે કે અહીં?’ પૂછતાંની વાર, જોઈ | |||
દીદાર અમારા સામો સવાલ પુછાય છે : | |||
‘કુંવારા કે પરણેલા?’ ઠેર ઠેર એની એ જ | |||
શંકાભરી નજરોની મોકાણ મંડાય છે! | |||
નાયક ટોળીનો થઈ ઠાવકો ભજાવે વેશ : | |||
‘ઘરવાળાં પિયરમાં, થોડા દીની વાર છે.’ | |||
લખ્ખણ અમારાં જોઈ, ગાજી ઊઠે લોકનાદ : | |||
પોળમાંથી કાઢો, આ તો વાંઢાની લંગાર છે! | |||
રાજમે’લ જોવા જતાં પાવલી ખટાવી અમે | |||
પલંગમાં પોઢવાની કરી લેતા પેરવી; | |||
મ્યુઝિયમ જોવા જતાં નજર ચુકાવી અમે | |||
આરસની સુંદરીને હાથ લેતા ફેરવી. | |||
કાચના પિયાલા અમે રોશનીમાં ચોરી લીધા, | |||
ગ્રંથાલયે ઘૂસી જઈ ફોટા ફાડી લીધા છે; | |||
થાંભલે ચડીને ગોળા વીજળીના ગેપ કીધા, | |||
એવાં એવાં કામ અમે બાહોશીનાં કીધાં છે. | |||
કોને યાદ કરું? કોને વિસારું? કિતાબ થાય | |||
એકથી સવાયા એક એટલા પ્રસંગ છે; | |||
અધ્યયનકાળ મારો વીત્યો જે લાખેણો અહીં, | |||
નમૂનાનાં બતાવ્યાં મેં એક-બે આ નંગ છે. | |||
{{Right|[ટૂંકાવીને]}} | |||
</poem> | </poem> |
edits