અર્વાચીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/નાથાલાલ દવે/ધરતીના સાદ: Difference between revisions
Jump to navigation
Jump to search
MeghaBhavsar (talk | contribs) No edit summary |
KhyatiJoshi (talk | contribs) No edit summary |
||
Line 24: | Line 24: | ||
{{Right|(જાહ્નવી, ૧૯૬૨, પૃ. ૪૦)}} | {{Right|(જાહ્નવી, ૧૯૬૨, પૃ. ૪૦)}} | ||
</poem> | </poem> | ||
{{HeaderNav2 | |||
|previous = અમારી રાત થઈ પૂરી | |||
|next =નેવલે બોલે કાગ | |||
}} |
Latest revision as of 07:03, 21 October 2021
ધરતીના સાદ
નાથાલાલ દવે
એવા આવે છે ધરતીના સાદ રે… હાલો ભેરु! ગામડે.
ભીની માટીની ગંધ આવે યાદ રે… હાલો ભેરु! ગામડે.
બોલાવે આજ એનાં ખુલ્લાં આકાશ,
મીઠા પરોઢના અલબેલા ઉજાસ,
ઘેરા ઘમ્મર વલોણાના નાદ રે... હાલો ભેરु!
ચારીશું ગાવલડી ડુંગરના ઢાળે,
બાંધીશું હીંચકો વડલાની ડાળે,
મોર ગહેકે જ્યાં સરવરની પાળે… હાલો ભેરु!
ગાઓ રે બંધવા! ગામડાંનાં ગીત,
યાદ કરો ભોળુડાં માનવીની પ્રીત,
જાણે જિંદગીનાં મીઠાં નવનીત રે… હાલો ભેરु!
ખૂંદવાને સીમ ભાઈ! ખેડવાને ખેતરો,
ભારતના ભાવિનાં કરવાં વાવેતરો,
હે જી કરવા માભોમને આબાદ રે… હાલો ભેરु!
(જાહ્નવી, ૧૯૬૨, પૃ. ૪૦)