યોગેશ જોષીની કવિતા: Difference between revisions

no edit summary
No edit summary
No edit summary
Line 1,763: Line 1,763:
:::: બે મિનિટનું
:::: બે મિનિટનું
:::::: શ્વેત મૌન...
:::::: શ્વેત મૌન...
</poem>
== ટોરન્ટોમાં વિન્ટર ==
<poem>
થીજી
જઈને
બરફ થઈ ગયેલી
::: હંબર નદી;
ઢાળ-ઢોળાવ-મેદાનો;
બાગ-બગીચા-આંગણ-બૅકયાર્ડ...
બધે બધે બધે જ
બરફના ઢગલેઢગલા...
બરફનાં
થીજેલાં મોજાંઓ વચ્ચે
તરે
બધાં ઘર....!
ઘર ઘરને
તાવ ચડ્યો કે શું?!
ઘર ઘરના
માથે
બરફનાં પોતાં!
મીઠું નાખીને
બરફ ખસેડેલા
નગર નગરના રસ્તા બધા
જાણે
::: લાંબા લાં...બા....
::: સળવળતા નાગ!
શિયાળો
::: કરે છે શું
:::: બરફ-મંથન?!
</poem>
== વૃદ્ધાવસ્થા ==
<poem>
પડછાયા
થતા જાય છે
::: લાંબા અને લાં... બા......
સાંધ્યપૂજા કરતાં
ખોબામાંથી ઢોળાતી સાંજ
વિસ્તરતી જાય છે
::: ક્યારેય પૂરા ન થનારા
::: કોઈ શાસ્ત્રીય રાગની જેમ!
ઠાકોરજીની
સાંધ્ય-આરતી તો કરી,
ઠાકોરજીને
વાળુંય કરાવ્યું વેળાસર;
વાળુ પછી
ઠાકોરજીને પાવા
બનાવેલ કેસ૨ના દૂધ જેવી સાંજ
હજીયે
છલકાયા જ કરે છે
::: નભ-કટોરામાંથી...
સ્થિર થઈ ગયા છે
::: સંધ્યાના રંગો,
ઝીણી ઘંટડીઓના મધુર રણકાર સાથે આવતા
ગોધણની જેમ
આછું અંધારું
::: પાછું ફરતું નથી આંગણમાં;
આટોપાતા શરણાઈના સૂરની જેમ
આકાશ
:::    નીચે ઊતરીને
:::      ઘેરતું નથી હૃદયને, ભીતરથી....
‘Loading’ના મેસેજ સાથે
સ્ક્રીન પર
ચોંટી જતા દૃશ્યની જેમ
મંદ મંદ વહ્યા કરતી સાંજનો,
::: શાસ્ત્રીય રાગ પણ
:::: હવે તો
::::: સ્થગિત...
ગોકળગાયની જેમ
સ ર ક તું
આકાશ પણ
હવે
સાવ
સાવ સ્થગિત!
હવે
શું
નહીં જ પડે
મંગળ
:::: રાત?!
ઠાકોરજીની
શયન-આરતીનું શું?!
</poem>
</poem>
<br>
<br>
<center>&#9724;</center>
<center>&#9724;</center>
<br>
<br>
18,450

edits