26,604
edits
KhyatiJoshi (talk | contribs) (Created page with "{{SetTitle}} {{Heading|૧૪. 'દે' નું 'લે' થઈ ગયું!|}} {{Poem2Open}} ગામડા ગામનો એક બ્રાહ્મણ હતો....") |
KhyatiJoshi (talk | contribs) No edit summary |
||
Line 18: | Line 18: | ||
પછી પુત્રે પિતાને આ શ્લોક બોલવા કહ્યું: | પછી પુત્રે પિતાને આ શ્લોક બોલવા કહ્યું: | ||
ખેડૂત છું હું, બ્રાહ્મણ છું હું, મારે બળદ બે, | '''ખેડૂત છું હું, બ્રાહ્મણ છું હું, મારે બળદ બે,''' | ||
એક બળદ મૂઓ! હે રાજા, બીજો હવે તું દે! | '''એક બળદ મૂઓ! હે રાજા, બીજો હવે તું દે!''' | ||
પુત્રે કેટલી મહેનત કરી, તોયે પિતાને આ શ્લોક બોલતાં આવડે નહિ. પણ પુત્રે તાલીમ ચાલુ રાખી. બે મહિને જતાં બ્રાહ્મણને આ શ્લોક બોલતાં આવડ્યો. ઘાસના પૂળાના દરબારમાં રાજા બની બિરાજતા પૂળાની આગળ એણે શ્લોક ભૂલચૂક વગર બોલી બતાવ્યો. | પુત્રે કેટલી મહેનત કરી, તોયે પિતાને આ શ્લોક બોલતાં આવડે નહિ. પણ પુત્રે તાલીમ ચાલુ રાખી. બે મહિને જતાં બ્રાહ્મણને આ શ્લોક બોલતાં આવડ્યો. ઘાસના પૂળાના દરબારમાં રાજા બની બિરાજતા પૂળાની આગળ એણે શ્લોક ભૂલચૂક વગર બોલી બતાવ્યો. | ||
Line 25: | Line 25: | ||
બીજે દિવસે પુત્ર પિતાને લઈ રાજાના દરબારમાં ગયો. પિતા—પુત્ર રાજાને પ્રણામ કરી એક બાજુ ઊભા. ઘાસના પૂળાઓને બદલે અહીં જીવતા જાગતા માણસોનો ઠઠેરો જોઈ બ્રાહ્મણ મૂંઝાયો. ઝટ ઝટ એણે પેલો ગોખેલો શ્લોક બોલી નાખ્યો: | બીજે દિવસે પુત્ર પિતાને લઈ રાજાના દરબારમાં ગયો. પિતા—પુત્ર રાજાને પ્રણામ કરી એક બાજુ ઊભા. ઘાસના પૂળાઓને બદલે અહીં જીવતા જાગતા માણસોનો ઠઠેરો જોઈ બ્રાહ્મણ મૂંઝાયો. ઝટ ઝટ એણે પેલો ગોખેલો શ્લોક બોલી નાખ્યો: | ||
ખેડૂત છું હું, બ્રાહ્મણ છું હું, મારે બળદ બે, | '''ખેડૂત છું હું, બ્રાહ્મણ છું હું, મારે બળદ બે,''' | ||
એક બળદ મૂઓ! હે રાજા, બીજો હવે તું લે! | '''એક બળદ મૂઓ! હે રાજા, બીજો હવે તું લે!''' | ||
ગભરાટમાં ‘દે’ બોલવા જતાં ‘લે’ બલાઈ ગયું! | ગભરાટમાં ‘દે’ બોલવા જતાં ‘લે’ બલાઈ ગયું! |
edits