કાવ્ય-આચમન શ્રેણી – વેણીભાઈ પુરોહિત/૧૧. મધરાતની માલણ: Difference between revisions
KhyatiJoshi (talk | contribs) (Created page with "{{SetTitle}} {{Heading|૧૧. મધરાતની માલણ|}} <poem> માઝમ રાતે નીતરતી નભની ચાંદની, {{Space}}{{Space}}...") |
KhyatiJoshi (talk | contribs) No edit summary |
||
| Line 10: | Line 10: | ||
::::: – જાણે એ ફૂલને ફોરમ પાય. | ::::: – જાણે એ ફૂલને ફોરમ પાય. | ||
{{Space}}{{Space}}{{Space}} – માઝમ રાતેo | {{Space}}{{Space}}{{Space}} – માઝમ રાતેo | ||
સૂનો રે મારગ ને ધીમોધીમો વાયરો, | સૂનો રે મારગ ને ધીમોધીમો વાયરો, | ||
::::: એનાં જોબનિયાં ઘેલાંઘેલાં થાયઃ | ::::: એનાં જોબનિયાં ઘેલાંઘેલાં થાયઃ | ||
| Line 16: | Line 17: | ||
::: –એને જોઈ આંખ અકલંકી થાય. | ::: –એને જોઈ આંખ અકલંકી થાય. | ||
{{Space}}{{Space}}{{Space}} – માઝમ રાતેo | {{Space}}{{Space}}{{Space}} – માઝમ રાતેo | ||
કેવો રે સીમાડો હશે શોભતો એનો? | કેવો રે સીમાડો હશે શોભતો એનો? | ||
::::: ધરણી હશે રે ધનવાનઃ | ::::: ધરણી હશે રે ધનવાનઃ | ||
| Line 22: | Line 24: | ||
::: –એનાં તોર ભરેલ તોફાન. | ::: –એનાં તોર ભરેલ તોફાન. | ||
{{Space}}{{Space}}{{Space}} – માઝમ રાતેo | {{Space}}{{Space}}{{Space}} – માઝમ રાતેo | ||
કેડે બાંધી’તી એણે એક વાંસળી, | કેડે બાંધી’તી એણે એક વાંસળી, | ||
::::: એમાં ભેટ ભરેલ અણમોલઃ | ::::: એમાં ભેટ ભરેલ અણમોલઃ | ||
| Line 28: | Line 31: | ||
::: –ઝૂલે ઉર ફાગણનો ફૂલદોલ. | ::: –ઝૂલે ઉર ફાગણનો ફૂલદોલ. | ||
{{Space}}{{Space}}{{Space}} – માઝમ રાતેo | {{Space}}{{Space}}{{Space}} – માઝમ રાતેo | ||
નેણમાંથી નભના રંગ નીતરે રે, | નેણમાંથી નભના રંગ નીતરે રે, | ||
::: એનો ઝીલણહારો દૂરઃ | ::: એનો ઝીલણહારો દૂરઃ | ||
| Line 34: | Line 38: | ||
::::: –સોણાંની કુંજ કેરો એ મયૂર, | ::::: –સોણાંની કુંજ કેરો એ મયૂર, | ||
{{Space}}{{Space}}{{Space}} – માઝમ રાતેo | {{Space}}{{Space}}{{Space}} – માઝમ રાતેo | ||
ઓંઝો રે મારગ, રગમાં જોબનિયાનું જોર, | ઓંઝો રે મારગ, રગમાં જોબનિયાનું જોર, | ||
::::: ધરતી ચંપાતી એની પાનીએઃ | ::::: ધરતી ચંપાતી એની પાનીએઃ | ||
Latest revision as of 09:43, 19 July 2022
માઝમ રાતે નીતરતી નભની ચાંદની,
અંગેઅંગ ધરણી ભીંજાયઃ
એવા રે ભીના રંગની ઓઢી એણે ઓઢણી,
પાલવડો પવને લહેરાયઃ
– જાણે એ ફૂલને ફોરમ પાય.
– માઝમ રાતેo
સૂનો રે મારગ ને ધીમોધીમો વાયરો,
એનાં જોબનિયાં ઘેલાંઘેલાં થાયઃ
આભલાં ઝબૂકે એને કંચવે સુંદર,
ગીત કાંબિયુંનું રેલાયઃ
–એને જોઈ આંખ અકલંકી થાય.
– માઝમ રાતેo
કેવો રે સીમાડો હશે શોભતો એનો?
ધરણી હશે રે ધનવાનઃ
કયી રે ફળીમાં હશે એની ઝૂંપડી?
મીઠાં ઝીલંતી એનાં તાન?
–એનાં તોર ભરેલ તોફાન.
– માઝમ રાતેo
કેડે બાંધી’તી એણે એક વાંસળી,
એમાં ભેટ ભરેલ અણમોલઃ
એક ડગલું, એક નજર એની, ને
એનો એક કુરબાનીનો કોલઃ
–ઝૂલે ઉર ફાગણનો ફૂલદોલ.
– માઝમ રાતેo
નેણમાંથી નભના રંગ નીતરે રે,
એનો ઝીલણહારો દૂરઃ
હશે કોણ બડભાગી વ્હાલીડો પ્રીતમ–
જેને હૈડે ફોરે રે કપૂર!
–સોણાંની કુંજ કેરો એ મયૂર,
– માઝમ રાતેo
ઓંઝો રે મારગ, રગમાં જોબનિયાનું જોર,
ધરતી ચંપાતી એની પાનીએઃ
એના ઓર દિમાગ ને દોર.
– હતી એ માઝમ રાતની માલણ!
(સિંજારવ, પૃ. ૮૨-૮૩)