કાવ્ય-આચમન શ્રેણી – મકરન્દ દવે/૨૯. ગમતાંનો કરીએ ગુલાલ

૨૯. ગમતાંનો કરીએ ગુલાલ

ગમતું મળે તો અલ્યા, ગૂંજે ન ભરીએ
                        ને ગમતાંનો કરીએ ગુલાલ.

        આડા દે આંક એ તો ઓશિયાળી આંગળી,
        પંડમાં સમાય એવી પ્રીતિ તો પાંગળી,
        સમદરની લ્હેર લાખ સુણી ક્યાંય સાંકળી?
ખાડા-ખાબોચિયાને બાંધી બેસાય, આ તો
                         વરસે ગગનભરી વ્હાલ. —

        ગાંઠે ગરથ બાંધી ખાટી શું જિંદગી?
        સરી સરી જાય એને સાચવશે ક્યાં લગી?
       આવે તે આપ કરી પળમાં પસંદગી,
મુઠ્ઠીમાં રાખતાં તો માટીની પાંદડી
                         ને વેર્યે ફોરમનો ફાલ. —

        આવી મળ્યું તે દઈશ આંસુડે ધોઈને,
       ઝાઝેરું જાળવ્યું તે વ્હેલેરું ખોઈને,
        આજ પ્રાણ જાગે તો પૂછવું શું કોઈને?
માધવ વેચંતી વ્રજનારીની સંગ તારાં
                         રણકી ઊઠે કરતાલ! —
ગમતું મળે તો અલ્યા, ગૂંજે ન ભરીએ
                         ને ગમતાંનો કરીએ ગુલાલ.

૧૫-૪-’૬૩ (સંજ્ઞા, પૃ. ૩૩)