યાત્રા/કસ્તૂરબા: Difference between revisions
Jump to navigation
Jump to search
(પ્રૂફ રીડિંગ સંપન્ન) |
(formatting corrected.) |
||
| Line 2: | Line 2: | ||
{{Heading|કસ્તુરબા|}} | {{Heading|કસ્તુરબા|}} | ||
<poem> | {{block center| <poem> | ||
ગાંધી તણા તપ્ત તપોવને તમે | {{gap|2.5em}}ગાંધી તણા તપ્ત તપોવને તમે | ||
ઇચ્છ્યાં અનિચ્છ્યાં તપ કૈં તપ્યાં ને, | {{gap|2.5em}}ઇચ્છ્યાં અનિચ્છ્યાં તપ કૈં તપ્યાં ને, | ||
તપસ્વીને એ લપસી જતાને | {{gap|2.5em}}તપસ્વીને એ લપસી જતાને | ||
જગાવતાં જીવનને જપી રહ્યાં. | {{gap|2.5em}}જગાવતાં જીવનને જપી રહ્યાં. | ||
શ્રદ્ધા હતી ઈશ વિષે ભરી ભરી, | {{gap|2.5em}}શ્રદ્ધા હતી ઈશ વિષે ભરી ભરી, | ||
વિશુદ્ધિની ઉગ્ર હતી ઉપાસના, | {{gap|2.5em}}વિશુદ્ધિની ઉગ્ર હતી ઉપાસના, | ||
ને કાયની છાંય સમી બની જઈ | {{gap|2.5em}}ને કાયની છાંય સમી બની જઈ | ||
જવા હતી તત્પરતા પતિ પથે. | {{gap|2.5em}}જવા હતી તત્પરતા પતિ પથે. | ||
ગૃહસ્થનો આશ્રમ ઊજળો કર્યો, | {{gap|2.5em}}ગૃહસ્થનો આશ્રમ ઊજળો કર્યો, | ||
ને ભેખ લેતા જનસેવનાના | {{gap|2.5em}}ને ભેખ લેતા જનસેવનાના | ||
પતિ પુંઠે નિષ્કિંચનતા વરી લઈ | {{gap|2.5em}}પતિ પુંઠે નિષ્કિંચનતા વરી લઈ | ||
સફેદ વસ્ત્રે ભગવો ય સંઘર્યો. | {{gap|2.5em}}સફેદ વસ્ત્રે ભગવો ય સંઘર્યો. | ||
બાપુએ ‘બા’ કહી બોધ્યાં, તેથી ‘બા’ સહુનાં બન્યાં, | બાપુએ ‘બા’ કહી બોધ્યાં, તેથી ‘બા’ સહુનાં બન્યાં, | ||
રડતાં કૈંકને મૂકી – બા, બા, – કાં અહીંથી પળ્યાં? | રડતાં કૈંકને મૂકી – બા, બા, – કાં અહીંથી પળ્યાં? | ||
જગતની ઘટમાળ સદા ફરે, | {{gap|2.5em}}જગતની ઘટમાળ સદા ફરે, | ||
જલ ઘટે ભરઢોળ થયા કરે, | {{gap|2.5em}}જલ ઘટે ભરઢોળ થયા કરે, | ||
પણ અરે ઘટ કોક વિષે ખરે | {{gap|2.5em}}પણ અરે ઘટ કોક વિષે ખરે | ||
તમ સમાં જલ મિષ્ટ પ્રભુ ભરે. | {{gap|2.5em}}તમ સમાં જલ મિષ્ટ પ્રભુ ભરે. | ||
ઘડૂલો હરિનો એવો ધરતીકણથી ઘડ્યો, | ઘડૂલો હરિનો એવો ધરતીકણથી ઘડ્યો, | ||
પાણીડાં સૃષ્ટિને પાઈ હરિધામે ભલે ચડ્યો. | પાણીડાં સૃષ્ટિને પાઈ હરિધામે ભલે ચડ્યો. | ||
<small>{{Right|માર્ચ, ૧૯૪૪}}</small> | |||
</poem>}} | |||
<br> | <br> | ||
{{HeaderNav2 | {{HeaderNav2 | ||
Latest revision as of 02:52, 20 May 2023
કસ્તુરબા
ગાંધી તણા તપ્ત તપોવને તમે
ઇચ્છ્યાં અનિચ્છ્યાં તપ કૈં તપ્યાં ને,
તપસ્વીને એ લપસી જતાને
જગાવતાં જીવનને જપી રહ્યાં.
શ્રદ્ધા હતી ઈશ વિષે ભરી ભરી,
વિશુદ્ધિની ઉગ્ર હતી ઉપાસના,
ને કાયની છાંય સમી બની જઈ
જવા હતી તત્પરતા પતિ પથે.
ગૃહસ્થનો આશ્રમ ઊજળો કર્યો,
ને ભેખ લેતા જનસેવનાના
પતિ પુંઠે નિષ્કિંચનતા વરી લઈ
સફેદ વસ્ત્રે ભગવો ય સંઘર્યો.
બાપુએ ‘બા’ કહી બોધ્યાં, તેથી ‘બા’ સહુનાં બન્યાં,
રડતાં કૈંકને મૂકી – બા, બા, – કાં અહીંથી પળ્યાં?
જગતની ઘટમાળ સદા ફરે,
જલ ઘટે ભરઢોળ થયા કરે,
પણ અરે ઘટ કોક વિષે ખરે
તમ સમાં જલ મિષ્ટ પ્રભુ ભરે.
ઘડૂલો હરિનો એવો ધરતીકણથી ઘડ્યો,
પાણીડાં સૃષ્ટિને પાઈ હરિધામે ભલે ચડ્યો.
માર્ચ, ૧૯૪૪