અર્વાચીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/નલિન રાવળ/સાંધ્યગીત

સાંધ્યગીત

નલિન રાવળ

પર્ણપોચીવૃક્ષટોચે
ઝૂલતાકોપંખી-શો
આ
સાંજતડકો
ભૂખરાઢોળાવપરઝૂલે,
પવનનાનીનદીનાકાનમાંકૂજે,
હળુહલતીઅટકતીડોલતીઆકાશમાંથીઊડે
ફૂલેપથરાયલીએઝૂંપડીમાંથીનીકળતીધૂમ્રસેરો
સાંજતડકો
સ્હેજડોલ્યો,
શાંતનાનાછંદજેવીએકબાલા
રમ્યલયમાંકાયઝૂલવી; તારકોજેવાંચળકતાંડગ
ભરીગોરાં;
ધીરેઢોળાવઊતરી
દૂરનમતાસૂર્યનીસન્મુખજઈઊભી
અહીં
આવીરહેલીઆસુંવાળીરાત્રિનોઅંધારરમતોતૃણઉપર
શુંજોઉં?
ભીનીપાંપણોનીધાર
રમતોસ્નેહપોચોગાઢમીઠોરવભર્યોઅંધાર
કે
આતૃણઉપરરમતોસુંવાળીરાત્રિનોઅંધાર.
(અવકાશ, પૃ. ૫૭)