અર્વાચીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/ભાસ્કર વોરા/અધૂરી ઓળખ
Revision as of 10:42, 20 October 2021 by KhyatiJoshi (talk | contribs)
અધૂરી ઓળખ
ભાસ્કર વોરા
મારું મન એકલું નાચે રે!
કોઈ છકેલા છંદે છાનું
રંગમાં રાચે રે!
મારું મન એકલું નાચે રે.
કોઈ હૈયાનું ફૂલ બની એ
ફોરતું રાન વેરાન;
કોઈના નેણે નેણ પરોવી
વ્હોરતું તેજ-તુફાન.
અજાણ્યું ઉર શું વાંચે રે!
મારું મન એકલું નાચે રે.
કોઈના રૂપે પાગલ થાતું
અણસારે શરમાય;
કો અધખુલ્લા અધરે એની
ઓળખ એળે જાય
ઝાઝેરું કાંઈ ના જાચે રે!
કંઈક મારે સોણલે રહેજો
કંઈક સાચે રે!
મારું મન એકલું નાચે રે.
(સ્પંદન, ૧૯૫૫, પૃ. ૯)