અર્વાચીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/ચીમનલાલ જોશી/ઝટ જાઓ ચંદનહાર લાવો
ચીમનલાલ જોશી
સ્ત્રી : ઝટ જાઓ, ચંદનહાર લાવો, ઘૂંઘટ નહીં ખોલું હું,
મને લાગ્યો એ હારનો નેડલો, તમથી નહીં બોલું હું.
પુરુષ : મોંઘી તારી માગણી અને મોંઘાં તારાં મૂલ,
મોંઘી તારી પ્રીતડી, મેં કરતાં કીધી ભૂલ રે;
ઘૂંઘટ ઝટ ખોલો ને...
સ્ત્રી : મોહન મેં તો માંગિયો, મોંઘો ચંદનહાર,
લાવો હાર પિયુ, પછી તમે લૂંટો જોબનિયાની બહાર રે;
ઘૂંઘટ પછી ખોલું હું...
પુરુષ : રામે મૃગને મારિયો કનકકંચુકી કાજ,
હું મારું કોઈ સોનીને આ નથી નવાબી રાજ રે!
ઘૂંઘટ ઝટ ખોલો ને...
સ્ત્રી : અલગારા અલબેલડા કરગરતા શું કામ?
હાર ન લાવો ત્યાં સુધી તમે લેશો ન મારું નામ રે;
ઘૂંઘટ નહીં ખોલું હું...
પુરુષ : ચંદનહાર ચૌટે મળે જો હોય ખિસ્સામાં દામ,
સોની નાજાભાઈ તો આજે ગયા છે ભાવનગર ગામ રે;
ઘૂંઘટ ઝટ ખોલો ને...
સ્ત્રી : તું મદરાસી મોરલો ને હું સોરઠની ઢેલ,
પરણ્યાં હોય તો પાળજે, નહિ તો પિયર વળાવી મેલ રે;
ઘૂંઘટ નહીં ખોલું હું...
પુરુષ : જૂનાગઢની સુંદરી ને પન્ના મારું નામ,
આ ભાંગવાડી ભેગી થઈ, તને જોવા આવ્યું મુંબઈ ગામ રે;
ઘૂંઘટ ઝટ ખોલો ને...
સ્ત્રી : હાર ન જોઈએ હેમનો, ના જોઈએ રેશમચીર,
ચંદનહાર લાવી દિયો, મારી સગી નણદલનાં વીર રે;
ઘૂંઘટ નહીં ખોલું હું...