સમગ્ર અરધી સદીની વાચનયાત્રા/રવિશંકર વ્યાસ (મહારાજ)/વાનપ્રસ્થી પથાભાઈ

          ધોળકાતાલુકાનાઆદરોડાગામનાપથાભાઈએપોતાનીછઠ્ઠાભાગની૨૦એકરજમીનમનેભૂદાનમાંઆપીહતી. તેઓમારાજેલજીવનવખતનાસ્નેહી. બીજેવરસેફરતોફરતોહુંએમનાગામમાંગયો, ત્યારેતેઓએમનેઠપકોઆપતાંકહ્યું, “મહારાજ, તમેતોખરામાણસછો! આજમીનદાનમાંઆપીછેતેવહેંચતાકેમનથી?” “આજેહુંવહેંચવાજઆવ્યોછું.” “તોએજમીનભંગીભાઈઓનેઆપીદો.” પથાભાઈએકહ્યું. આજસુધીતોએમસાંભળ્યુંહતુંકેભંગીકોઈદહાડોખેતીકરીજશકેનહીં. પણઆજેપથાભાઈનેમોઢેથીસામેથીભંગીનેજમીનઆપવાનીવાતસાંભળીમનેખૂબઉત્સાહથયો. મેંએમનીઆગળબીજીવાતમૂકી: “જુઓપથાભાઈ, જમીનતોજાણેઆપીએ. સાથેબીજુંપણવિચારાય. તમેહવેવાનપ્રસ્થીથયા. તમારીખેતીતોઆગોવિંદસંભાળેછે, ત્યારેતમેતમારાઅનુભવનોલાભઆભંગીઓનેઆપો. જમીનઆપોનેએમનીસાથેમળીનેખેતીકરાવો.” એમણેતુરતજકહ્યું, “મારેકબૂલછે.” અનેપછીદીકરાતરફફરીબોલ્યા: “જોગોવિંદ! રોટલાતારેખવડાવવાના, અનેખેતીહુંભંગીભાઈઓનીકરીશ.” પછીતોરોજસવારપડેકેપથાભાઈભંગીવાસમાંપહોંચીજાયઅનેપોતાનાઅનુભવનેઆધારેએમનેવ્યવસ્થિતકામકરતાંશીખવે. વરસ-બેવરસમાંતોએલોકોસુંદરખેતીકરતાથઈગયા.