મધ્યકાલીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા /ધીરો પદ ૨

પદ ૨

પ્રીતમ

ખબરદાર! મનસૂબાજી

ખબરદાર! મનસૂબાજી,
ખાંડાની ધારે ચડવું છે;
હિંમત હથિયાર બાંધી રે,
સત્ય લડાઈએ લડવું છે.

એક ઉમરાવને બાર પટાવત,
એક એક નીચે ત્રીસ ત્રીસ;
એક ધણીને એક એક ધણિયાણી એમ,
વિગતે સાત ને વીશ;
સો સરદારે ગઢ ઘેર્યો રે,
તેને જીતી પાર પડવું છે.

પાંચ પ્યાદલ તારી પૂંઠે ફરે છે,
ને વળી કામ ને ક્રોધ;
લોભ, મોહ ને માયા, મમતા એવા,
જુલમી જોરાવર જોધ;
અતિ બલિષ્ઠ સવારી રે,
એ સાથે આખડવું છે.

પ્રેમપલાણ ધરી જ્ઞાનઘોડે ચઢી,
સદ્ગુરુ શબ્દ લગામ;
શીલ સંતોષ ને ક્ષમા ખડ્ગ ધરી.
ભજન ભડાકે રામ;
ધર્મઢાલ ઝાલી રે,
નિર્ભે નિશાને ચઢવું છે.

સુરત નુરત ને ઈડા પિંગળા,
સુષુમણા ગંગાસ્નાન કીજે;
મન પવનથી ગગનમંડળ ચઢી
ધીરા સુધારસ પીજે,
રાજ ઘણું રીઝે રે;
ભજન વડે ભડવું છે.