મધ્યકાલીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/પદ (૩૪)

પદ (૩૪)

નરસિંહ મહેતા

જાગો રે જશોદાના જીવન, વાહાણેલાં વાયાં;
તમારે ઓશીકે મારાં ચીર ચંપાયાં. ટેક.

પાસું રે મરડો તો વાહલા, ચીર લેઉં રે તાણી;
સરખી સમાણી સૈયરો સાથે, જાવું છે પાણી.
જાગો રે
પંખીડાં બોલે રે વાહલા, રજની રહી થોડી;
સેજલડીથી ઊઠો વાહલા, આળસડાં મોડી.
જાગો રે
સાદડી પાડું તો વાહલા, લોકડીઆં જાગે;
અંગુઠો મરડું તો, પગના ઘૂઘરા ગાજે.
જાગો રે
સાસુડી જાગે રે વેરણ નણદી જાગે;
ઓ પેલી પાડોસણને ઘેર, વલોણું વાગે.
જાગો રે
જેને જેવો ભાવ હોય તેને, તેવું રે થાએ;
નરસઈયાચા સ્વામી વિના રખે, વાહણલું વાએ.
જાગો રે