મધ્યકાલીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા /માસ ૧
ઉદયરત્ન
દુહા
પ્રણમું રે વિજ્યા રે નંદન, ચંદનશીતલ વાંણિ;
મોહન વિશ્વવિનોદિની, આપો સેવક જાણિ. ૧
યદુકુલકમલવિકાસન, શાસન જાસ અખંડ;
સ્તવસું ત્રિભોવનનાયક, લાયક સુખકરંડ. ૨
ચૈત્ર માસે એમ ચિંતવે રાજુલ રીદય વિસેખ;
સંદેસો શ્રીનાથનો લાવિ કો હાથનો લેખ. ૩
તેહને આપું રે કંકણ કર તણાં, ભાંમણાં લીઉં નિરધાર;
હાર આપું રે હીયા તણો, માનુ મહા ઉપગાર. ૪
પરગરજુ રે દયા-પર, પરદુખભંજણહાર,
છે કોઈ જે મેળવે આજ શ્રી નેમકુમાર? ૫
વનવાડી આરામના કામના કોડિ તરંગ;
મનમાંહિ રંગવિનોદનાં ઊપજિ નવનવ રંગ. ૬
કુંણ આગે દુખ દાખીઈ? ભાખીઈ મનનો ભેદ?
વહાલો વિદેશી થઈ રહ્યો. ઊપજે કોડિ ઉમેદ. ૭
મનોહર ચંપા ફૂલ્યા રે, વાયા વાય સુવાય;
પરિમલ લેતાં પુષ્પની ઘટમેં લાગે લાય. ૮
ફાગ
કુસુમને આયુધે જે અનૂપે ઊછલ્યો કંદ્રપ કોટિં રૂપે;
વિલવલે રાજુલ વિરહ વાધ્યો, નેમના પ્રેમ-સુ મનહ બાંધ્યો. ૯