કાવ્ય-આચમન શ્રેણી – રઘુવીર ચૌધરી/કૃષિગીત

૫૦. કૃષિગીત

વહેલી સવારે રઈવર પાણતમાં હાલ્યા,
⁠ પાણત કરતાં રે રઈવર હૈયે ભીંજાયા.

આભે ચંદરવો સાહ્યો ઝાકળનો નીચે,
⁠ ગોરીને એકલ મેલી – જીવ થાતો ઊંચો.
ઊગે ઉગમણી કોરે સોનેરી માયા
⁠ પડખું બદલે છે ધીરે ગોરીની કાયા.
ચાંદાને જોતો સૂરજ ઉગમણે ભોળો,
⁠ દાતણિયાં કીધાં, વંદી પાણેરો ઢોળ્યો.
ખેતરની વાડે ડમરો મઘમઘતો ડોલે
⁠ આંગણમાં તુલસીક્યારે ચરકલડી બોલે.
ઝટપટ ભાથું લઈ ગોરી લીલેરી વાટે,
⁠ વનરાવન આવે સામું રુદિયાને ઘાટે.
ભોજનિયાં જમતા રઈવર ટીંબાના ઢાળે
⁠ કાછોટો વાળી ગોરી ડામાં બે વાળે.
પાનીનું રૂપ સરકતું રમતું જુવારે,
⁠ ભોજનિયાં ભૂલી રઈવર આ શું નિહાળે!
૨૯-૧૦-૧૩

⁠(ધરાધામ, ૧૧૧)